Σκόπιμη και έντεχνη άγνοια στο ανθρώπινο γένος από το σύστημα

Σ' αυτό το σημείο θα ηθελα να αναλύσουμε τα κομμάτια που χωρίζεται η ζωη του αν­θρώπου, από τη γέννηση του στο φυσικό μας κόσμο, μέχρι την αναχώρηση του σε άλλες διαστάσεις.

Επειδη δε θέλω να χαθούμε σε προηγούμενες δεκαετίες η εκατονταετίες, θα σταθούμε ιδιαιτέρως, στους παρόντες χρό­νους.

Στεκόμενοι στις γεννησεις, βλέπουμε συνεχώς, είτε γύρω μας, είτε στη δικη μας οικογένεια, πολλά παιδιά να γεννιού­νται άρρωστα από ελαφρές έως βαρύτατες παθησεις, από τις

οποίες είναι αναγκασμένα σε όλη τους τη φυσικη ζωη, είτε να είναι κατάκοιτα, είτε να μην έ­χουν επαφη με το φυσικό περιβάλλον.

Φυσικά, ουδείς έχει μπεί στον κόπο να δώσει στον κόσμο κάποια ενημέρωση, κάποια πλη­ροφορία, που μέσα απ'αυτην την ενημέρωση και την πληροφορία θα μπορέσουν όλοι οι ενη­λικες να αποκτησουν κάποια πρώτη γνώση και να μην αποδίδονται όλα αυτά σε τυχαία γε­γονότα, σε σύμπτωση, γιατί, τίποτα μα τίποτα, μέσα στη δημιουργία δεν γίνεται από σύμπτω­ση, δεν γίνεται κατά λάθος, δεν γίνεται από τύχη.

Θα κάνω στο σημείο αυτό μία προσωπικη μου τοποθέτηση, όλοι μιλούν ότι τα παιδιά εί­ναι το μέλλον της ανθρωπότητος και σ' αυτό βέβαια είμαι σύμφωνος, όμως το μέλλον την αν­θρωπότητας, που σίγουρα είναι τα παιδιά, πρέπει από κάποιους ενηλικες [οικογένεια-σχολείο-κράτος-εκκλησία] να εκπαιδευθούν. Όταν όμως, η εκπαίδευση τους είναι όπως ισχύει μέχρι σημερα, πώς θα μπορέσουν τα παιδιά, τα οποία αύριο θα είναι ενηλικες, να είναι το μέλλον της ανθρώποτητος;

Όπως σημερα ξεκάθαρα και απογυμνώμενα εντελώς, τα οποιαδηποτε συστηματα εκ­παιδεύουν τα παιδιά, το παρών είναι μαύρο και κατ' επέκταση και το μέλλον θα είναι αντί­στοιχα μαύρο. Επομένως, η λύση είναι μία και μόνο μία άμεση γνώση, άμεση πληροφόρηση, άμεση αλλαγη του τρόπου διαχείρισης των εμπειριών από τους ενηλικες.

Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα και η εκπαίδευση των ενηλίκων [οικογένεια-σχολείο κρά-τος-εκκλησία] προς τα παιδιά, να είναι η σωστη. Έτσι, με αυτη την εκπαίδευση από τους ε­νηλίκους προς τα παιδιά, αύριο να είμαστε βέβαιοι και σίγουροι για το αποτέλεσμα. Δηλαδη, τα σημερινά παιδιά και οι αυριανοί ενηλικες, είναι το μέλλον της ανθρωπότητος.

Αφού λοιπόν, τα παιδιά εκείνα, δεν υπόκεινται σε βαριές καρμικές υποχρεώσεις και ό­χι βέβαια από σύμπτωση η από τύχη, γεννηθηκαν υγιη, πάμε να αναλύσουμε την εκπαίδευση τους όπως σημερα το σύστημα εφαρμόζει.

Σημερα από την ηλικία των έξι η εφτά χρόνων τα παιδιά εξ αιτίας του συστηματος, μπαί­νουν σ' έναν απίστευτο λαβύρινθο απόκτησης γνώσεων, γιατί μέσα από τα πτυχία που θα πά-

ρουν, θα μπορέσουν να ανταποκριθούν στις υλικές ανάγκες, τις οποίες δυστυχώς, το σύστη­μα μας κατακλύζει από όλα τα μέσα πληροφόρησης ότι πρέπει έτσι να ζούμε.

Δηλαδη, πρέπει συνέχεια, να έχουμε την οικονομικη δυνατότητα να ανταποκριθούμε στον αστείο χρόνο που ζούμε, να ευχαριστούμε συνέχεια τη σάρκα μας, τη μούμια μας και τις πέντε αισθησεις μας.

Και όταν μπορέσουμε να ανταποκριθούμε στίς αστείες προδιαγραφές της ύλης έρχεται το σύστημα να μας θεωρησει πετυχημένους και να μας δώσει και μια αναγνώριση και ένα βραβείο για αυτη την επιτυχία μας.

Επομένως, επιτυχία θεωρεί το σύστημα, την υλικη μας καταξίωση, η οποία καταξίωση δίδεται μέσα από τα σχολεία, από τις εξωτερικές γνώσεις, που μας δίνει το ίδιο το σύστημα.

Αληθεια, εάν τα αφησουμε όλα αυτά και καθίσουμε μόνοι μας να σκεφθούμε και φυσι­κά μιλάω για τους ενηλικες, ποιές είναι πραγματικά οι υλικές ανάγκες και όχι αυτές που το σύστημα μας δείχνει σαν ανάγκες, αλλά και τι θα μας έκανε να αισθανόμαστε, γεμάτοι, ευ­τυχισμένοι και γενικά πληρεις σαν άνθρωποι.

Για το πρώτο ερώτημα, οι πραγματικές υλικές ανάγκες, είναι απείρως λιγότερες απ' αυ­τές που το σύστημα μας δείχνει, όσο για το δεύτερο ερώτημα δεν υπάρχει τίποτα υλικό, που όταν μας δοθεί σε λίγο η πολύ γηινο χρόνο αυτό το υλικό αγαθό θα ξεθωριάζει, θα χαθεί και θα βάζουμε συνέχεια και συνέχεια άλλους αστείους υλικούς στόχους.

Μέχρι σημερα, μπορέσαν -δυστυχώς για εμάς- αυτοί που μας κατευθύνουν να είναι στο απυρόβλητο και γενικά να κρύβονται στην υποτιθέμενη τεχνολογικη εξέλιξη, όμως ηρθε το πληρωμα του χρόνου και οι μάσκες έχουν πέσει, οι κατευθύνσεις τους, μας έχουν οδηγησει στην αμάθεια, σε αγνωσία σε κατευθυνόμενους μαύρους δρόμους.

Γι' αυτό πρέπει μόνοι μας να βρούμε τον τρόπο και τον δρόμο που θα μας οδηγησει στον πραγματικό προορισμό μας, που θα μας οδηγησει στο δρόμο για εκείνον τον οποίον έχουμε έρθει σε αυτόν τον υλικό κόσμο.

Πρέπει να αξιολογούμε συνέχεια, τί κάνουμε, γιατί το κάνουμε, τί θέλουμε να πετύ­χουμε και ποιές είναι οι πραγματικές μας ανάγκες. Δηλαδη δεν πρέπει να κάνουμε κάτι, ε­πειδη το σύστημα το ζητάει. Δεν πρέπει να θέλουμε να πετύχουμε κάτι επειδη το σύστημα το ζητάει. Δεν πρέπει να δημιουργούμε ανάγκες επειδη το σύστημα το ζητάει.

Το σύστημα συνέχεια ζητάει και το μόνο που θέλει είναι να είμαστε όντα μη σκεπτόμε­να, να μας έχει συνέχεια σε ένα διαρκές άγχος και να μας έχει συνέχεια σε ένα δρόμο με α­στείο προορισμό.

Στο σημείο αυτό, θα σας δώσω ένα τεράστιο παράδειγμα, του πώς λειτουργεί το σύστη­μα και πως, χωρίς να το καταλάβουμε, μας οδηγεί -υποτίθεται για το καλό μας- με παντελώς λάθος τρόπο. Μέσα από το παράδειγμα αυτό, θα καταλάβετε ότι δεν χρειάζονται επαναστά­σεις, χύνοντας ανθρώπινο αίμα, για να αλλάξουμε το σύστημα. Απλά, το μόνο που χρειάζε­ται είναι γνώση, η οποία απαρτίζεται από έσω και έξω γνώση.

Το παράδειγμα αυτό, είναι το εξης: Σημερα το σύστημα, επειδη λειτουργεί υπέρ του αν­θρώπινου γένους, τουλάχιστον αυτό μας λένε, σ' ένα τεράστιο κεφάλαιο, όπως είναι η υγεία του ανθρώπου, δείτε τον τρόπο που λειτουργεί, δείτε τον τρόπο που μας αντιμετωπίζει, δείτε τον τρόπο που μας παραπληροφορεί.

Σημερα το έτος 2008 μ.Χ, το σύστημα, δίνει την υποτιθέμενη υγεία στους ανθρώπους με τους εξης 3 τρόπους:

Πρώτος τρόπος είναι το πανεπιστημιο, απ' όπου βγαίνουν γυμναστές. Δεύτερος τρόπος είναι το πανεπιστημιο απ' όπου βγαίνουν διαιτολόγοι. Τρίτος τρόπος είναι το πανεπιστημιο

απ' όπου βγαίνουν οι γιατροί. Δηλαδη, προσέξτε ένα ανθρώπινο σώμα για να έχει υγεία, χρει­άζεται άθληση, χρειάζεται σωστη διατροφη και χρειάζεται τη συμμετοχη της κλασικης ιατρι­κης [προληπτική ιατρική, εμβόλια κ.λπ.].

Όμως, ενώ στό ανθρώπινο σώμα, μπορεί να υπάρχει υγεία μέσα από την απόλυτη συ­νεργασία των τριών αυτών γνώσεων [άθληση - διατροφή - υγεία], εντέχνως, τα έχει χωρίσει σε τέτοιο βαθμό μάλιστα, ώστε ο καθένας ξεχωριστά απ' αυτούς τους τρεις κλάδους από μό­νος του να μην διδάσκει τίποτα για τους άλλους δύο και ο λόγος είναι πασιφανης ...

Ενώ θα μπορούσε ένας ο οποίος, γνώριζε, σε επίπεδο πανεπιστημιακό, άθληση, δια­τροφη και κλασικη ιατρικη, να έχει άριστα αποτελέσματα σε όποιον αναλάμβανε -σε ατομι­κό ή ομαδικό επίπεδο- να ενημέρωσει για την προληπτικη ιατρικη, να του μάθει πώς μέσα α­πό τη διατροφη, μπορεί ταυτόχρονα να δημιουργείται και προληπτικη ιατρικη, αλλά και πο­λύ υψηλά στάνταρ υγείας στο σώμα του.

Και όλα αυτά εάν τα συνδυάζε με την ενδεδειγμένη άθληση, αερόβια και αναερόβια, η οποία άθληση, είναι διαφορετικη σε ένταση και σε διάρκεια για την κάθε ηλικία, τότε, όλο αυτό το πακέτο, το οποίο ουσιαστικά, δεν μπορεί και δεν πρέπει να διαχωρίζεται, θα μπορούσε να δώσει άριστα αποτελέσματα στο θέμα της υγείας, γιατί ουσιαστικά και οι τρεις κλάδοι για την υγεία μάχονται.

Όμως, το σύστημα ακόμα και τους ίδιους που σπουδάζουν αυτούς τους τρεις κλάδους, τους έχει μπερδέψει και έχει φροντίσει να τους χωρίσει, σαν να μην ασχολούνται και οι τρεις αυτοί κλάδοι με το ίδιο, δηλαδη το ανθρώπινο σώμα, σε ένα υπέρτατο υλικό αγαθό όπως εί­ναι η υγεία.

Εδώ βέβαια, στην κλασικη ιατρικη, θα παραμείνω λίγο. Διότι η γνώση και η παιδεία που έχει δοθεί στους ανθρώπους, στη μεγαλύτερη πλειοψηφία τους, είναι γραμμένο μέσα στο νου τους, ότι η υγεία του ανθρώπου εξαρτάται στο μεγαλύτερο βαθμό από την κλασικη ιατρικη.

Η οποία -κλασικη ιατρικη- σαν να μη γνωρίζει απολύτως τίποτα για τους δύο άλλους κλά­δους, φροντίζει γι' αυτούς που θα σπουδάσουν την κλασικη ιατρικη να μην υπάρχουν μαθη­ματα, τα οποία μέσα από τη διατροφη, αλλά και μέσα από την άθληση, οι μελλοντικοί ιατροί θα αποκτούσαν ολιστικές γνώσεις για τη θεραπεία των ανθρώπων.

Με το συνδυασμό αυτών των τριών, θα μπορούσαν οι δύστυχοι άνθρωποι, να θεραπεύ­σουν τις εκάστοτε αρρώστιες που τους ταλαιπωρούν και τους αναγκάζουν να οδηγούνται σε απίστευτες ταλαιπωρίες και όχι μόνο.

Γι' ακόμα μια φορά, θα αναφέρω, ότι οι άνθρωποι οι οποίοι τελικά σπουδάζουν την κλα­σικη ιατρικη, τους μαθαίνει το σύστημα, ποια φαρμακευτικη και μόνο φαρμακευτικη ουσία θα δώσουν στους ταλαίπωρους ανθρώπους, ώστε αυτοί να θεραπευτούν.

Και φυσικά, ποτέ δεν τους μαθαίνει το σύστημα, πόσος τεράστιος αριθμός αρρώστων, θα μπορούσε να αποκτησει ξανά την υγεία του, εάν οδηγείτο με γνώσεις στην κατάλληλη δια­τροφη, σε συνδυασμό με την κατάλληλη άσκηση. Φυσικά, το σύστημα ξέρει πολύ καλά γιατί το κάνει αυτό. Γιατί αφενός από τη μια μεριά οι ασθενείς δαπανούν τεράστια χρηματα για να αποκτησουν ξανά την υγεία τους [φάρμακα- νοσοκομεία] και από την άλλη το σύστημα, πά­ντα χρειάζεται αυτη την «αφαίμαξη» των χρημάτων...

Αλλά, το κυριότερο που κάνει στους ανθρώπους, έτσι όπως είναι δοσμένη σημερα η υ­γεία των ανθρώπων, είναι να δημιουργεί ένα μπαμπούλα στο μυαλό των ανθρώπων, στον ο­ποίο (μπαμπούλα), όποιος άνθρωπος πέφτει στα δίχτυα του, αυτόματα είναι υποχείριο του συ­στηματος. Εδώ βέβαια, γίνεται και κάτι το απίστευτο: έρχονται όλοι οι γιατροί του κόσμου και δίνουν τον όρκο του Ιπποκράτη, ο οποίος βέβαια, θέλω να σας ενημερώσω, σαν μέγιστος ια-

τρός των αρχαίων ελληνικών κλασικών χρόνων, δίδασκε ότι «το φάρμακο μου, είναι η τροφή μου και η τροφή μου, να γίνει το φάρμακο μου». Βέβαια, δεν χρειάζεται να σχολιάσω τον όρ­κο που δίνουν όταν αποφοιτούν, από τα ιατρικά πανεπιστημια ανά τον κόσμο, σε σχέση με αυ­τά που τους μαθαίνουν και με τα λόγια του Ιπποκράτη, στον οποίον το σύστημα τους υποχρε­ώνει να δίνουν τον όρκο τους.

Κάπως έτσι λειτουργεί το σύστημα. Δηλαδη έρχεται και στηριζόμενο στην αμάθεια, στην άγνοια και στον τρόπο που κατευθύνει τους νόες όλων των ανθρώπων, στο πώς να σκέφτο­νται, η να μην σκέφτονται, δίνει εντέχνως, αυτά που θέλει να περάσει σαν μηνύματα και γε­νικά με αυτόν τον τρόπο, μπορεί να ελίσσεται και δυστυχώς για μας, να μας δίδονται πληρο­φορίες και γνώσεις άλλες αντί άλλων.

Εάν θέλετε ένα άλλο εξίσου πολύ σοβαρό παράδειγμα, είναι το τσιγάρο. Αφού το σύ­στημα το έδωσε στο ανθρώπινο γένος και για πολλές δεκαετίες έχουν φύγει για άλλες δια­στάσεις εκατομμύρια άνθρωποι [φυσικός θάνατος], είτε άμεσα, είτε έμμεσα από [επιπλοκές στα διάφορα ζωτικά όργανα], ηρθε σημερα, για το καλό μας όπως πάντα, μόνο για το καλό μας ενδιαφέρετε, να γράψουνε πάνω στα πακέτα των τσιγάρων ότι [το τσιγάρο σκοτώνει]. Κα­λά, δεν ντρέπονται καθόλου; δεν υπάρχει ίχνος ηθους; πιστεύουνε ότι σε μόνιμη βάση θα μπο­ρούν ξεδιάντροπα να κοροϊδεύουν τους ανθρώπους.

Πώς μπορούν να γράφουν πάνω στα πακέτα των τσιγάρων αυτη την αληθεια, δίνοντας όμως, προς κατανάλωση τα τσιγάρα, αλλά και να μην απολογηθούν για αυτά που έγιναν μέ­χρι σημερα..

Γιατί βέβαια σημερα, έχουν εθίσει τους ανθρώπους σε αυτό το δεινό, οπότε γίνονται και πόντιοι πιλάτοι και τάχα το φταίξιμο είναι των άνθρωπων που καπνίζουν και άρα το σύστημα δεν φταίει σε τίποτα. Οι άνθρωποι φταίνε. Έτσι ακόμα για μια φορά, το σύστημα, φρόντισε για το καλό μας, να μας ενημερώσει για τα δεινά που προκαλεί το κάπνισμα, όμως για ακόμα μια φορά δεν ανέλαβε τις τεράστιες ευθύνες του απέναντι προς τα δεινά που προκάλεσε για ακόμα μια φορά στο ανθρώπινο γένος και φυσικά δεν μπηκε στον κόπο να απολογηθεί. Να ζη­τησει το λιγότερο συγνώμη γιατί απλόχερα προσέφερε στο ανθρώπινο γένος το τσιγάρο.

Στο σημείο αυτό, θα σας πώ ξεκάθαρα ότι ΑΥΤΟΙ που έδωσαν το τσιγάρο στο ανθρώ­πινο γένος, το έκαναν γιατί ηθελαν και θέλουν να καταστρέψουν τα πνευμόνια των ανθρώ­πων. Ξέρουν πολύ καλά ότι μέσα από τη διαχείριση της αναπνοης, στους πνεύμονες λαμβά­νει χώρα κάτι ΜΟΝΑΔΙΚΟ και επειδη το γνώριζαν και το γνωρίζουν αυτό, γι' αυτό φρόντι­σαν να καταστρέψουν τους πνεύμονες των ανθρώπων.

Επικαλέστηκα μόνο δύο παραδείγματα. Θα μπορούσα να σας αναφέρω δεκάδες, όπως και όλοι εσείς ο καθένας από τις δικές του εμπειρίες, θα μπορούσε να αναφέρει άλλα τόσα.

Η αληθεια, η ουσία, το αποτέλεσμα, είναι μόνο ένα. Όλοι αυτοί, οι οποίοι έχουν ανα­λάβει να μας οδηγησουν και να μας καθοδηγησουν, με απόλυτη σιγουριά, είτε οι ίδιοι, είτε αυτοί που βάζουν μπροστά, το θέλω τους, οι βλέψεις τους, οι ψυχές τους, δεν είναι προς το δρόμο της ΕΞΕΛΙΞΗΣ μας και κατ' επέκταση προς το δρόμο της ΑΠΟΠΝΕΥΜΑΤΩΣΗΣ, δη­λαδη το δρόμο που πρέπει να ακολουθησουμε.

Γιατί οι αλλεπάλληλες επάνεγεννησεις μας, γίνονται για να μπούμε σε αυτόν το δρόμο κάποια στιγμη. Αντίθετα, όλα αυτά που λαμβάνουν χώρα από τους ηγέτες των τελευταίων 3,5 χιλιάδων χρόνων, είναι για να μπορέσουν μέσα από τους εκάστοτε πολιτικούς η θρησκευτι­κούς ηγέτες, το σύστημα να μας οδηγησει και να συνεχίσει να μας οδηγεί στον ακριβώς αντί­θετο δρόμο.

Και φυσικά, μέχρι σημερα, μπερδεύοντας το ανθρώπινο γένος με τις γνώσεις τις οποίες το σύστημα, την κάθε χρονικη περίοδο, διαλέγει να μας δώσει, με έντεχνο τρόπο πετυχαίνει, ώστε όλοι εμείς οι ανθρωποι, να ξοδεύουμε επώδυνες αλλεπάλληλες σαρκώσεις βυθισμένοι μέσα στης ύλης τις υποτιθέμενες απαιτησεις, και να δημιουργούμε συνέχεια νέα βάρη [ΚΑΡΜΑ].

Συνέχεια, με έντεχνο τρόπο, το σύστημα μας κοροϊδεύει, μας ξεγελάει με το κουτί της πάνδωρας που μας προσφέρει και πετυχαίνει εκ του αποτελέσματος να μας ξεγελάει, να μας επιβουλεύεται να μας [ΡΟΥΦΑΕΙ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ]. Την ενέργεια αυτη, που μας έχει δοθεί από τον πλάστη μας για να τον ευχαριστούμε, για να τον δόξαζουμε και να προσπαθούμε α­πό [υιοί του ανθρώπου, να γινόμαστε υιοί του θεού]. Τελικά, έχουν καταφέρει να μας παίρ­νουν αυτην την ΕΝΕΡΓΕΙΑ, για δικούς τους [περίεργους σκοτεινούς σκοπούς...] . (Σας ενη­μερώνω κατηγορηματικά, ότι «αυτοί ζούνε» απ' αυτη την ενέργεια).

Γι' αυτό, πρέπει να προσπαθησουμε να στηριχτούμε στα πόδια μας, να προσπαθη­σουμε μόνοι μας να μπούμε στο δρόμο της πνευματικης μας εξελίξης. Μέσα από το πέρα-σμά μας στο φυσικό κόσμο που ζούμε, ας προσπαθησουμε μόνοι μας να συναντησουμε την Αριάδνη με τον μίτο της, ώστε, μπαίνοντας μέσα στο λαβύρινθο του φυσικού μας κόσμου, να μη δώσουμε, τουλάχιστον από εδώ και έπειτα, τη χαρά στο ΜΙΝΩΤΑΥΡΟ ΝΑ ΜΑΣ ΦΑΕΙ...

Πιστέψτε με, δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο να το κάνουμε αυτό, αρκεί να ενεργοποιησουμε τα δώρα, που τόσο απλόχερα και με άπειρη αγάπη, μας προσέφερε ο δημιουργός ο γεννητο­ρας του ΜΠΙΚ ΜΠΑΜ και του ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΓΕΝΟΥΣ.

Αυτά τα τρία δώρα είναι ο νούς, η ψυχη και το πνεύμα. Επειδη η ψυχη και το πνεύμα είναι ο έσω εαυτός μας και ο νούς [ΔΙΑΣ] είναι ο έξω εαυτός μας να προσπαθησουμε, όσο μπορούμε, ο νους μας να εκπέμπει υγεία. Ο νους μας να επεξεργάζεται όλες τις εξωτερικές πληροφορίες και γεγονότα και να κατευθύνει το ανθρώπινο σώμα σαν βασιλιάς του που εί­ναι, και αφού ενωθεί με την ψυχη και το πνεύμα του, ανάλογες να είναι οι σκέψεις, τα λόγια και οι πράξεις τις οποίες πράττει το φυσικό μας σώμα μετά από τις δικές του και μόνο τις δικές του εντολές.

Αναφέραμε πιο πάνω, ότι πρέπει να προσπαθησουμε να στηριχτούμε στα πόδια μας να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε εμείς για τον εαυτό μας και φυσικά για τους γύρω μας, χωρίς να περιμένουμε τι θα κάνουν οι πολιτικές και θρησκευτικές ηγεσίες για εμάς.

Φυσικά, δεν αναφέρομαι σε αυτό, γιατί θέλω να τονίσω, ότι έτσι πρέπει να κάνουμε την επανάσταση μας, αλλά γιατί εκ των αποτελεσμάτων οι πολιτικές ηγε-

Κάρμα σίες, τα πολιτικά συστηματα, οι θρησκευτικές ηγεσίες και οι διάφο-
ρες θρησκείες, τα τελευταία 3,5 χιλιάδες χρόνια έχουν οδηγησει το αν-
θρώπινο γένος αλλού για αλλού.
Αναφέραμε ποιος είναι ο ΔΙΑΣ [ΝΟΥΣ], τι είναι η ΨΥΧΗ και τι είναι το [ΠΝΕΥΜΑ].Επειδη μέσα από αυτές τις τρεις ιδιότητες εκφράζεται ο έσω και ο έξω άνθρωπος, σας θέτω
το πιο απλό ερώτημα από πού ηρθαμε, τί ηρθαμε να κάνουμε 30 - 40 - 50 η το πολύ 100 χρό-
νια και πού θα πάμε.

Βλέπουμε, ότι το σύστημα σφιχταγκαλιασμένο [πολιτεία - θρησκεία], δεν μας έχει πει α­πολύτως τίποτα και έτσι την κορυφαία απάντηση, που πρέπει να έχουμε όλοι μας, από τα ε­φηβικά μας χρόνια, έχει φροντίσει το σύστημα να την αποκρύψει και να μας οδηγεί κάθε φο­ρά εκεί όπου εκείνο επιθυμεί, με όλα τα γνωστά δεινά...

Έτσι όλοι μαζί κυβερνησεις - πολιτικά κόμματα - θρησκευτικοί άρχοντες - συνδικαλι­στές εργαζόμενοι - αναρχικοί - οπαδοί αθλητικών ομάδων - μαθητές - τρομοκράτες, ηθελη­μένα η άθελά τους, υπηρετούν τους ανώνυμους ορατούς και αόρατους, που έχουν καταλάβει, φυσικά προς το παρόν, τις τύχες του ανθρωπίνου γένους στις μαύρες βουλές τους...

Πάμε λοιπόν στο σημερα, να εντοπίσουμε τα σημερινά δεινά και να προσπαθησουμε μέ­σα από τη γνώση, την έσω και την έξω, να τα αξιολογησουμε [ναρκωτικά, παχυσαρκία, αυτο­κτονίες ανθρώπων -γιατί δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τις υποτιθέμενες δυσκολίες- βία με­ταξύ των ανθρωπίνων σχέσεων και συμπεριφορών, μη απόδοσης ανθρώπινης δικαιοσύνης, πα­ρότρυνση του συστηματος στους ανθρώπους για υπέρ-κατανάλωση σε πάσης φύσεως προϊό­ντα, τζόγος κ.ά.]. Θα προσπαθησουμε να δώσουμε εξηγησεις και ταυτόχρονα λύσεις σε αυτά τα δεινά που έχει δημιουργησει σημερα, με αυτη του την έκφραση, το σύστημα.

Έχουμε αναφερθεί σε μία τεράστια αληθεια για το ανθρώπινο γένος το λεγόμενο ΚΑΡΜΑ [νόμος της ανταποδοτικής δικαιοσύνης]. Στο σημείο αυτό, σας γράφω επακριβώς, μια γραπτη τοποθέτηση του τεράστιου ΒΙΒΕΚΑΝΑΝΤΑ, μαθητη του τελευταίου αγίου της Ινδίας ΡΑΜΑΚΡΙΣΝΑ, στο βιβλίο του ΡΑΤΣΑ ΓΙΟΓΚΑ γράφει σχετικά με το ΚΑΡΜΑ «όλες οι σκέψεις μίσους και ζήλειας, θα επιστρέψουν σε εσάς ανατοκισμένες, μια και τις θέσατε σε κίνηση, θα πρέπει να τις υποστείτε. Αν το θυμάστε αυτό, θα σας εμποδίσει να κάνετε πολλές κακές πράξεις...». Αυτό συμβαίνει σε όλους τους ανθρώπους, που είναι σαρκωμένοι, εκτός α­πό τα νέα βάρη που δημιουργούν κατά τη διάρκεια του βίου τους, έρχονται για να ξεπληρώ-

σουν κάτι από τις προηγούμενες ζωές τους.

Επομένως όλοι οι άνθρωποι έχουμε κάτι να ξεπληρώσουμε, εκτός από τα όντα επί α­ποστολη.

Αυτό από μόνο του, αυτόματα λέει, ότι στο μεσοδιάστημα, μεταξύ των σαρκώσεων, εκεί που βρίσκεται η πνευμάτοψυχη μας, ζητάει, παρακαλεί. να κατέβει να σαρκωθεί για να ξεπληρώ­σει αυτά που βλέπει ότι έχει διαπράξει εις βάρος των ανθρώπων, εις βάρος του θείου σχεδίου.

Ώσπου κάποια στιγμη, αυτό, λαμβάνει χώρα και αυτη η πνευματοψυχη κατεβαίνει στον κόσμο της ύλης για να ξεπληρώσει το χρέος της, όμως σύμφωνα με το θείο σχέδιο όταν αυτό γίνεται, αυτόματα, με τον είσοδο της πνευματοψυχης στο σώμα του βρέφους, την ίδια στιγμη που βγαίνει από τη μητρα της γυναίκας, έχει κλείσει από την καρμικη επιτροπη η μνημη των προηγούμενων ζωών. (Ταινία Ληθης).

Και εκείνος πλέον ο άνθρωπος, όταν αρχίσει με τις πέντε αισθησεις του να καταλαβαί­νει [σκέφτεται, ομιλεί και πράττει] στη ζωη του, είναι σαν να μην έχει ξαναγεννηθεί ποτέ. Όλα αυτά που αναφέρουμε, είναι αληθεια και η αληθεια λέει ότι η πνευματοψυχη στο μεσο­διάστημα, μεταξύ των επαναγεννησεων στο φυσικό μας κόσμο, έχει ζητησει, έχει παρακαλέ­σει να της δοθεί αυτό το θείο δώρο της επαναγέννησης στο φυσικό μας κόσμο. Επομένως αυ­τό από μόνο του, έχει δημιουργησει μια πρόσθετη ευθύνη στο πώς θα διαχειριστούμε στο φυ­σικό μας κόσμο αυτό το θείο δώρο. Οπότε, με αυτην την μία και μόνο μία αληθεια, ας γυρί­σουμε σε αυτά τα δεινά που μας έχουν οδηγησει οι θρησκευτικοί και πολιτικοί μας ηγέτες.

Ξέρουμε πολύ καλά, ότι όλες οι θρησκείες απαγορεύουν την αυτοκτονία. Παίρνοντας την αληθεια στην προηγούμενη μας επεξηγηση, καταλαβαίνουμε ότι τη στιγμη που ακόμα και κά­ποιος σκεφτεί ότι θέλει να αυτοκτονησει, αυτόματα, αναιρεί αυτό που για πάρα πολλά γηινα χρόνια ζητούσε από το θείο σχέδιο.

Δηλαδη, να κατέβει στο φυσικό μας κόσμο να ξεχρεώσει παλιές οφειλές. Επομένως, αυ­τόματα, ακόμα και σκεφτόμενος κάτι τέτοιο -πόσο μάλλον να το πράξει- χρεώνεται με ένα τεράστιο βάρος [ΚΑΡΜΑ], το οποίο δυστυχώς, σ' αυτην τη δύστυχη και ΑΝΕΝΗΜΕΡΩΤΗ πνευματοψυχη, το επόμενο πέρασμά της από το φυσικό μας κόσμο, θα εκδηλωθεί με τραγικό τρόπο και αυτό θα συμβεί επί 7 φορές. Καί φυσικά αυτό ισχύει και όταν αφαιρείται άλλη αν­θρώπινη ζωη.

Αδελφές πνευματοψυχές, αντιλαμβάνεστε ότι όταν η ύλη εκδηλώνεται με τις ηγεσίες της όπως μέχρι σημερα εκδηλώνεται [αμάθεια - μη γνώση για τέτοια σοβαρότατα θεματα], δεν πρέ­πει να υπάρχει ούτε σαν αστείο μια τέτοια σκέψη που έχει να κάνει με την αυτοκτονία και την αφαίρεση ζωών συνανθρώπων μας.

Με τον ίδιο τρόπο τα δεινά της σημερινης εποχης -ναρκωτικά και τσιγάρα- έχουν να κά­νουν με την ίδια ερμηνεία της αυτοκτονίας, που μπορεί να μην σταματάει άμεσα η ζωη έτσι όπως εκδηλώνεται στο φυσικό μας κόσμο, όμως μπλοκάρει έμμεσα, κυριολεκτικά έμμεσα, το θείο δώρο της επανεγέννησης μας στο φυσικό μας κόσμο για να εξοφλησουμε παλιές μας ο­φειλές. Μέσα από τη διαδικασία της έμμεσης αυτοκτονίας μας, το κάρμα που δημιουργούμε είναι βαρύ. Μπορεί μέχρι σημερα, να μην το γνωρίζαμε αυτό, όμως είναι μια τεράστια αλη­θεια. Είτε η άμεση αυτοκτονία, είτε η έμμεση, δημιουργεί ένα βαρύτατο κάρμα, με τραγικές συνέπειες στην εξέλιξη μας και στις επανεγεννησεις μας.

Προχωρώντας σε ένα ακόμα πάρα πολύ σοβαρό δεινό της εποχης μας, που μας προσέ­φερε απλόχερα το σύστημα, είναι η παχυσαρκία. Θα σταθούμε σε αυτό το δεινό και θα προ­σπαθησουμε να το αναλύσουμε σέ όλες τις έξω και έσω ερμηνείες.