Πνεύμα και Ψυχή

Αρχίζοντας και ανεβαίνοντας σιγά σιγά τα σκαλοπάτια προς τα έσω, έχουμε να πούμε και να κατανοησουμε τα εξης. Όπως προαναφέραμε, όλοι ομιλούμε για ψυχη και για πνεύ­μα και είμαστε υποχρεωμένοι να αρχίσουμε να διαχωρίζουμε και να κατανοούμε, τι είναι το πνεύμα και τι είναι η ψυχη. Μόνο όταν ξέρουμε το τι αντιπροσωπεύει το καθένα, τότε, σιγά σιγά, αρχίζουμε να μαθαίνουμε για τα έσω...

Όταν μιλάμε για εσωτερισμό, πάρα πολλοί άνθρωποι ομιλούν

σαν κάτι το αστείο, το περιττό, το μη ενδιαφέρον. Αυτά βέβαια, εί­ναι τα παιχνίδια του υλικού κόσμου. Δηλαδη, να ενδιαφερόμαστε για τα έξω, για τα εξωτερικά δρώμενα, τα πλούτη, τις απολαβές, την εξωτερικη εμφάνιση του ανθρώπου και καθόλου να μην ενδιαφερόμαστε, από πού έχουν προέλθει όλα αυτά, ποιος εί­ναι ο λόγος που δημιουργηθηκε η ύλη με όλες τις εκδηλώσεις της και κατ' επέκταση να μην ενδιαφερόμαστε με ότι έχει να κάνει με το ανθρώπινο γένος, από που ηρθε και κυριότερα, γιατί ηρθε στον κόσμο της ύλης. Πόσο οξύμωρο και αστείο ταυτόχρονα είναι...

Δηλαδη, έχουμε οδηγηθεί σχεδόν, να πράττουμε όπως τα ζώα, χωρίς να σκεπτόμαστε, χωρίς να αναλύουμε, απλά να οδηγούμαστε σε σκέψεις και πράξεις, που ορίζει μόνο η ύλη, δηλαδη ότι μας προσφέρεται και βλέπουμε με τις πέντε ψωρό-αισθησεις μας και τίποτα πιο πέρα.

Και το πιο φοβερό σ' αυτη την περίπτωση, είναι ότι μόνο ο άνθρωπος, μόνο το ανθρώ­πινο γένος, έχοντας αναλυτικό νου [ΔΙΑ], γνωρίζει ξεκάθαρα από την ημέρα που αρχίζει να λειτουργεί η λογικη του, ότι ο χρόνος ύπαρξης του στον κόσμο της ύλης, είναι ξεκάθαρα συ­γκεκριμένος. Κάτι το οποίο, φυσικά, δεν το γνωρίζουν τα υπόλοιπα βασίλεια [ζωικό- φυτικό-ορυκτό].

Και παρά το ότι υπάρχει αυτό το συγκλονιστικό γεγονός -ότι ο χρόνος ύπαρξης του αν­θρώπου στον κόσμο της ύλης, είναι συγκεκριμένος- και το γνωρίζει ο άνθρωπος, εντούτοις σε ό,τι του προσφέρει η ύλη, το αποδέχεται σαν να είναι κάτι το παντοτινό...

Μόνο η ανάλυση των γεγονότων και γενικά η ανάλυση των δρώμενων από εσωτερικη σκοπιά, μπορεί να μας οδηγησει σε καθαρη σκέψη, άποψη και πράξη των γηινων και ταυ­τόχρονα υλικών υποτιθέμενων προβλημάτων...

Συνεχίζοντας να εξηγούμε την ερμηνεία των λέξεων πνεύμα και ψυχη, έχουμε να πού­με τα εξης:

Πρώτον, όταν αναφερόμαστε στη λέξη πνεύμα, μιλάμε για το κομμάτι εκείνο, το οποίο έχουμε ατομικά όλοι οι άνθρωποι και είναι, κομμάτι [ΤΡΙΜΜΑ] απο το απόλυτο ΠΝΕΥΜΑ, που είναι ο δημιουργός μας, ο πλάστης μας, ο ΘΕΟΣ μας. Επίσης, είναι το κομμάτι εκείνο, το οποίο μέσα από τις αλλεπάλληλες σαρκώσεις μας, προσπαθούμε να δημιουργησουμε -μέσα από τη διαχείριση των εμπειριών μας- εκείνη την εξέλιξη, ώστε μετά, να μας δοθεί η δυνα­τότητα να ενωθεί το κομμάτι του πνεύματος μας, με τον πατέρα μας και δημιουργό μας θεό.

Είναι η αιτία, που όταν ειμαστε σαρκωμένοι, ένα 80%, λαμβάνουμε αυτό που έχουμε κά­νει στη συγκεκριμένη σάρκωση. Δηλαδη, όπως ο θεός αντιπροσωπεύεται, εκδηλώνεται, με τελειότητα, αγάπη και απόλυτη δικαιοσύνη, έτσι και το κομμάτι του πνεύματος, που βρί­σκεται ατομικά στον κάθε άνθρωπο, αδυνατεί να δεχθεί πράξεις που αντίκεινται στις εκδη­λώσεις του δημιουργού μας και έτσι έχει σαν αποτέλεσμα, αυτό το οποίο βλέπει, σε οποιο­δηποτε σημείο του πλανητη και αν ευρίσκεται, αντίστοιχα να εκδηλώνεται..

Σαν κομμάτι πνεύματος, δεν διαχειρίζεται τις κατάστασεις, και έχουμε προαναφέρει ό­τι μέσα στους τρεις νόμους του πατέρα μας προς εμάς τους ανθρώπους, υπάρχει το ελεύθερο της βούλησης, γι' αυτό λοιπόν, δεν συμμετέχει στις πράξεις μας, όμως συμμετέχει σε αυτό που είναι. Δηλαδη να απονέμει την απόλυτη δικαιοσύνη και η δικαιοσύνη αυτη δεν έχει να κάνει με τιμωρία παρά μόνο με εξέλιξη...

Το κομμάτι αυτό του πνεύματος, που βρίσκεται ατομικά στον κάθε ανθρωπο, καθίστα­ται στην περιοχη του κεφαλιού μας στο επάνω σημείο, εκεί ακριβώς που όταν γεννιέται ο άν­θρωπος, το σημείο αυτό είναι μαλακό και δεν έχει κλείσει το οστούν. Σε εκείνο ακριβώς το σημείο, υπάρχει το ατομικό κομμάτι πνεύματος του κάθε ανθρώπου και όπως αναφέραμε, υ­πάρχει, γιατί μέσα από τις άπειρες σαρκώσεις μας, σκοπός μας ειναι να ξανά-ενωθούμε πά­λι με τον Πατέρα μας, Δημιουργό μας, Θεό μας...

Η δεύτερη άλλη λέξη, που είναι η ψυχη, έχει να κάνει με το κομμάτι αυτό, στο οποίο, καταθέτουμε τις διαχειρίσεις των εμπειριών της κάθε σάρκωσης μας. Δηλαδη είναι εκείνο, στο οποίο αποτυπώνεται ο τρόπος που ζησαμε και το πόσο μακριά η κοντά είμαστε προς το σκο­πό της δημιουργίας μας.

Η ψυχη εγκαθίσταται ατομικά στον κάθε άνθρωπο, στο σημείο του μετώπου, λίγο πιο πά­νω ανάμεσα στα φρύδια.

Στην ψυχη μας καταγράφεται η κάθε πράξη μας. Έτσι όταν βλέπουμε έναν άνθρωπο να έχει καλούς η άριστους τρόπους στις εκδηλώσεις του, αυτό σημαίνει, ότι αυτη η ψυχη εχει παλαιότητα και έχει σαρκωθεί πάρα πολλές φορές και γι' αυτό υπάρχει αυτη η εξέλιξη.