Πώς να στηριχτούμε στις δικές μας δυνάμεις

Γνωρίζοντας και αποσυμβολίζοντας πλέον τη λέξη Δίας, την ερμηνεία του, όλα αυτά που διαβάσαμε, μας οδηγούν, εφόσον τα τηρήσουμε και κατ' επέκταση τα κάνουμε πράξη, στην αποπνευματωση μας. Για αυτό είπαμε στο ξεκίνημα το βιβλίο αυτού, ότι η αλήθεια, ο δρόμος προς την αληθεια, ο δρόμος προς το θείο, είναι ένας και μόνο έ­νας και όλοι οι μεγάλοι μύστες, οι μεγάλοι δάσκαλοι, οι άγιοι και οι ιδρυτές θρησκειών στην ίδια αληθεια, στον ίδιο δρόμο έχουν αναφερθεί. Δυστυχώς, όμως, με πολλούς και διάφορους τρόπους έχουν φροντίσει τα τελευταία 3.500 χρόνια αυτη την αληθεια και

αυτόν το δρόμο, αυτοί που ηγούνται του ανθρωπίνου γένους, να τη διαστρεβλώσουν, να την παραχαράξουν και δυστυχώς για όλους εμάς να μας δείξουν άλλες αντί άλλων κατευθύνσεις. Πιστεύω απόλυτα, ότι οι ευθύνες αυτών των ηγετών, πολιτικών η θρησκευτικών, είναι πάρα πολύ μεγάλες απέναντι στη συμπαντικη δικαιοσύνη, απέναντι στο θείο σχέδιο, απέναντι στο δημιουργό...

Μπορεί κάποιοι από αυτούς, βυθισμένοι μέσα στο σύστημα, να μη τα γνωρίζουν όλα αυ­τά. Σ' αυτούς βέβαια, οι ευθύνες απέναντι στο δημιουργό, είναι μικρότερες. Όμως, κάποιοι άλλοι, που τα γνωρίζουν πολύ καλά όλα αυτά και -παρ' ότι τα γνωρίζουν- βάζουν φρένο στην εξέλιξη του θείου σχεδίου για το ανθρώπινο γένος, οι ευθύνες τους απέναντι στο δημιουργό είναι τεράστιες.

Τώρα, -αφού μέσα από τα προηγούμενα που έχουμε αναφέρει και δίνοντας ερμηνείες, απόσυμβολισμούς, κατευθύνσεις, στόχους, εξέλιξη για όλους εμάς-, ηρθε το κομμάτι εκείνο που πρέπει να σταθούμε και να αναλύσουμε όσο μπορούμε περισσότερο: πώς πρέπει να δια­χειριστούμε τις κατάστασεις, πώς πρέπει να διαχειριστούμε τις εμπειρίες που βιώνουμε, α­πό την ώρα που σαρκωνόμαστε, μέχρι τη στιγμη που φεύγουμε από τη φυσικη ζωη, έχοντας βέβαια, κατά νου ότι το σύστημα εκ των αποτελεσμάτων, αλλού θέλει να μας οδηγησει.

Το σύστημα θέλει να είμαστε όντα χωρίς σκέψη, χωρίς ανάλυση, χωρίς το ελεύθερο της βούλησης για να μπορεί μέσα στην αμάθειά μας να μας οδηγεί όπου εκείνο θέλει και φυσικά τα αποτελέσματα του, μας είναι γνωστά.

Στην ανάλυση μας, σε ό,τι έχει να κάνει όταν ζούμε μέσα στη φυσικη μας ζωη, θα προ­σπαθησουμε να εξαντλησουμε όλες τις πλευρές. Για να μπορέσουμε όμως να τις εξαντλη­σουμε, πρέπει ποτέ μα ποτέ, να μην ξεχνάμε, ότι όλα τα σύμπαντα ορατά και αόρατα, κάποιος τα έχει δημιουργησει.

Εξηγησαμε όταν λέμε κατ' εικόνα και ομοίωση σ' αυτούς που πιστεύουν στην ύπαρξη του θεού, ότι το κομμάτι του πνεύματος που κατοικεί στο ανθρώπινο σώμα, βρίσκεται στο ψηλό­τερο σημείο του κεφαλιού μας και είναι κομμάτι [τρίμμα πνεύματος] από το απόλυτο πνεύ­μα, που είναι ο ίδιος ο θεός μας, ο ίδιος ο δημιουργός μας, ο ίδιος ο πλάστης μας...

Γνωρίζουμε δυστυχώς, ότι υπάρχει και μια μερίδα ανθρώπων, που δεν πιστεύει ότι η δη­μιουργία που βλέπει, έχει δημιουργηθεί από κάποιον δημιουργό, [θεό] και δίνει την ερμηνεία, ότι όλα αυτά που μπορεί και βλέπει -αυτό που τολμούν να επικαλούνται και κάποιοι επιστή­μονες- ξεκίνησαν από τη στιγμη που έλαβε χώρα η μεγάλη έκρηξη, το λεγόμενο [μπικ- μπαμ].

Στη δεύτερη αυτη κατηγορία ανθρώπων και επιστημόνων -ότι δηλαδή η μεγάλη έκρηξη [μπικ-μπαμ] είναι η αιτία της δημιουργίας του ορατού κόσμου- θα μπορούσαμε να τους θέ­σουμε μια ερώτηση, ο δημιουργός της μεγάλης έκρηξης η του λεγόμενου [μπικ- μπαμ], ποι­ος είναι; και αν δεν μπορούν να απαντήσουν -γιατί όταν ισχυρίζονται ότι η μεγάλη έκρηξη, είναι η αιτία του ορατού κόσμου, δεν προχωρούν πιο πέρα, δηλαδη, στο δημιουργό, τον αίτιο της μεγάλης έκρηξης-, καλό θα είναι για όλους αυτούς -ειδικά τους επιστημονες- να μην α­ναλύουν τη δημιουργία του κόσμου τόσο απλά, τόσο ρηχά, τόσο αστεία.

Σημερα η επιστημη έχει μπορέσει και έχει μετρησει ότι η ακτίνα του σύμπαντος είναι 14,5 δισεκατομμύρια έτη φωτός.

Η επιστημη, έχει μετρησει ότι το απόλυτο μηδέν είναι στους μείον 273 βαθμούς Κελσί­ου. Έχει προσπαθησει να φτάσει στο απόλυτο μηδέν, αλλά έχει καταφέρει να φθάσει μόνο μέχρι τους μείον 269 βαθμούς Κελσίου.

Έχει μετρησει ότι και στο πιο απόμακρο σημείο του σύμπαντος, που έχει ανακαλύψει, υπάρχει μια ενέργεια, η οποία δεν μπορεί πουθενά να αποδοθεί παρά μόνο σε κάποιον δη­μιουργό.

Σας τα λέω αυτά, γιατί στη σημερινη εποχη που ζούμε όπως και τα τελευταία 3 με 3,5 χι­λιάδες χρόνια, έχουμε στηριχτεί σε λάθος οδηγούς, σε λάθος ανθρώπους, σε λάθος δρόμους.

Είπαμε πιο πάνω, ότι εάν είχαμε στηριχτεί στα λόγια των δασκάλων, των μυστών, των Αγίων και των ιδρυτών θρησκειών, τα πράγματα θα ησαν τελείως διαφορετικά. Ακριβώς ό­μως, επειδη όλα αυτά τα πνευματικά όντα, η πνευματικά υπερόντα, φρόντισε το εκάστοτε σύ­στημα, που διοικεί τους ανθρώπους στην κάθε εποχη, να παραποιησει της διδαχές τους και τους λόγους τους και έτσι να έχουμε σημερα αυτη την πολύ λάθος πορεία.

Αναφέρθηκα σε αυτό το γεγονός και στην ερμηνεία κυρίως, που δίνει το σύστημα [δη­λαδή σε ό,τι έχει να κάνει με την εκπαίδευση του, τις πληροφορίες, αλλά και τις γνώσεις σε ΟΛΗ τη διάρκεια του φυσικού του βίου...], γιατί θέλω να τονίσω και να επιστησω την προσοχη σε όλους τους ανθρώπους, που είναι δέκτες τέτοιων πληροφοριών η οποιωνδηποτε άλλων πλη­ροφοριών, να τις ακούν, να τις αναλύουν, να τις επεξεργάζονται και φυσικά, αναλόγως, να τις απορρίπτουν η να τις επικροτούν.

Δεν θα πω και δεν θα παροτρύνω να τις απορρίψουν, διότι σ' αυτη την περίπτωση θα α­φαιρούσα πρώτον το νόμο του θεού προς το ανθρώπινο γένος της ελεύθερης βούλησης και δεύτερον επειδη μέσα στο κεφάλι μας υπάρχει ο Δίας [νους] του ανθρώπου. Μία από τις ερ­γασίες πού είναι υποχρεωμένος ο καθένας μας να πράττει, είναι να ακούει αυτά που του λέ­νε και μετά να σκέφτεται ποιοί τα λένε, γιατί τα λένε, εάν έχουνε δείξει, αυτοί που τα λένε, έμπρακτα ότι πράγματι θέλουν το καλό μας και φροντίζουν για αυτό. Τότε και μόνο τότε, α­φού ο Δίας μας [νους] αναλύσει όλα αυτά, τότε πράγματι, αναλόγως να πράξει.

Με αυτη την τοποθέτηση μου, θέλω να σας πω, να μην οδηγούμεθα όπως τα ζώα, να μην οδηγούμεθα όπου το κάθε σύστημα, την εκάστοτε εποχη, θέλει να οδηγούμεθα, αλλα μόνο ε­κεί όπου ο Δίας μας [οι έχοντες ΕΞΩ καιΕΣΩ γνώσεις], η ψυχη μας και το πνεύμα μας, μας οδηγούν.

Θα μπορούσε κάποιος να πει, ότι γι' αυτό γίνονται οι επαναστάσεις των λαών, γι' αυτό χύνεται ανθρώπινο αίμα. Θα απαντησω σ' αυτούς λάθος, λάθος, λάθος...

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μάχαιρα έδωσες, μάχαιρα θα λάβεις. Δεν πρέπει να ξεχνά­με το νόμο της ανταποδοτικης δικαιοσύνης, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο λόγος ύπαρξης του

ανθρωπίνου γένους στον υλικό κόσμο είναι η αποπνευμάτωση του και μόνο.

Εξ άλλου, δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε τη σταύρωση του [μεγίστου των μεγίστων ΚΗΙΧ], ο οποίος είχε τις δυνάμεις να κάνει ό,τι ηθελε, αλλά έδειξε μέσα από τη σταύρωση του -μέ­σα από την ΑΔΙΚΗ σταύρωση του-, αν και είχε δείξει σ' όλον τον κόσμο την ατελείωτη θεϊκή αγάπη, είχε δείξει με τις διδασκαλίες του τον τρόπο, που έπρεπε να διαχειριζόμαστε στον υλι­κό κόσμο τις εμπειρίες, ανέβηκε στο Σταυρό για να μας δείχνει κάθε ώρα και στιγμη ότι ο δρό­μος προς τον πατέρα του και πατέρα μας περνάει μόνο από το δρόμο όπου δεν υπάρχει μί­σος, εκδίκηση, μισαλλοδοξία, πάθος, προσκόλληση, εγωισμός, κακία και γενικά ο,τιδηποτε είναι αντίθετο απ' αυτά, που η απόλυτη θεϊκη αγάπη, κάθε δευτερόλεπτο του γηινου χρόνου. Μας δείχνει με την απίστευτη δημιουργία του, η οποία όταν κάποια στιγμη, μέσα από το στο­χασμό, μας δοθεί η δυνατότητα να ταυτιστούμε μαζί της, δεν υπάρχουν ανθρώπινα λόγια, που να μπορούν να δώσουν αυτη την τελειότητα...

Επανερχόμενοι στον τρόπο πώς πρέπει να ζούμε μέσα στον φυσικό μας κόσμο, όλοι ε­μείς και τα προηγούμενα χρόνια, αλλά και τα χρόνια που διανύουμε, προσπαθούμε συνέχεια να βρούμε ανθρώπους να μας στηρίξουν. Προσπαθούμε να βρούμε ηγέτες [πολιτικούς και θρη­σκευτικούς] να τους ακολουθησουμε, προσπαθούμε να βρούμε πολιτικά συστηματα να μας εκ­φράζουν.

Αληθεια, σημερα που μιλούμε το 2008, πιστεύουμε οτι υπάρχει κάτι, ότι υπάρχει κάποι­ος μέσα από το πληρωμα του χρόνου, που να μας έχει δείξει ότι μπορεί να το κάνει αυτό.

Επειδη, τα πάντα έχουν αυτοαναιρεθεί και οι πάντες έχουν αυτοδιαψευστεί, μηπως έ­χει έρθει το πληρωμα του χρόνου, να ΣΤΗΡΙΧΤΟΥΜΕ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΑΣ; Μηπως έχει έρ­θει ο καιρός, με δικές μας δυνάμεις, με γνώση του έσω κόσμου μας, τις τύχες της φώτισης και της αποπνευμάτωσης μας, να τις αναλάβουμε εμείς οι ίδιοι; Μηπως δεν πρέπει να πε­ριμένουμε τι θα κάνουν οι άλλοι για μας, αλλά τι θα κάνουμε εμείς για μας και κατ' επέκταση τι θα κάνουμε εμείς για τους αλλους.

Δεν χρειάζεται να κάνουμε επαναστάσεις, όπως μέχρι σημερα ενοούνται. Μπορούμε να κάνουμε πράξεις, οι οποίες, επεξεργασμένες, από εμάς από έσω και έξω γνώσεις, ο Δίας μας, θα πράξει προς το δρόμο του πατέρα μας, προς το δρόμο του πλάστη μας, προς το δρόμο ε­κείνον, που ηταν η αιτία να δημιουργηθεί η ΜΕΓΑΛΗ ΕΚΡΗΞΗ, το λεγόμενο αλλιώς [ΜΠΙΚ - ΜΠΑΜ], προς το δρόμο που μας οδηγεί στην ένωση μας με τον ΘΕΟ.