ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

2         ΠΡΟΛΟΓΟΣ

3-53    ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
            (Λόγος Ύπαρξης και Στόχος του Ανθρωπίνου Γένους)

54-84   ΠΩΣ ΝΑ ΣΤΗΡΙΧΤΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ

85-86   ΕΠΙΛΟΓΟΣ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ-H ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΓΕΝΟΣ

H ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΓΕΝΟΣ
ΠΡΟΛΟΓΟΣ


Το βιβλίο αυτό έχει σαν τίτλο [H ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΓΕΝΟΣ] και δίδεται στα 6.000.000.000 δισεκατομμύρια ανθρώπινες ψυχές που κατοικούν στον πλανήτη ΓΗ, αλλά και στις υπόλοιπες 54.000.000.000 δισεκατομμύρια ανθρώπινες ψυχές, που περιμένουν να κατέβουν....


Τα τελευταία 3.500 χρόνια αυτές οι ψυχές εκπαιδεύτηκαν από ένα
ΣΥΣΤΗΜΑ όπου για [ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥΣ....], έχει οδηγήσει όλες
τις ανθρώπινες ψυχές, σε εντελώςΛΑΝΘΑΣΜΕΝΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ  


Επειδή ξεκίνησε από το [1962...], κάτι σοβαρό συνέβη το 2004..., τώρα είναι 2009 και οδεύουμε προς το 2012.... Με [ΑΝΩΘΕΝ ΕΝΤΟΛΕΣ] αυτή η εκπαίδευση των ανθρώπινων ψυχών
θα αλλάξει...


Πλέον η εκπαίδευσή τους δεν θα παραδίδεται στα χέρια κάποιων που είχαν, έχουν και θα έχουν...[ΜΑΥΡΟΥΣ ΣΚΟΠΟΥΣ]


Η εκπαίδευση τους έχει αρχίσει και θα συνεχίσει [ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΕΝΤΟΝΑ] από [ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ]


Μέσα από το βιβλίο αυτό θα πάρετε τις πρώτες κατευθύνσεις  
Εσείς και μόνο εσείς θα αποφασίσετε για τη συνέχεια....

Ξεκίνησα να γράφω αυτό το βιβλίο και του έδωσα τον τίτλο "η φωνή της δημιουργίας προς το ανθρώπινο γένος".
Ακούγεται λίγο περίεργο και ενδεχόμενα παράξενο, όμως, θα ήθελα μέσα από αυτό το βιβλίο, να μοιραστώ μαζί με όλους τους ανθρώπους, εκείνους που διακατέχονται από ανησυ­χίες, εσωτερικές και εξωτερικές, ερωτήματα, μεταφυσικές ανησυχίες, τί είναι αυτη η «περιβόητη» ατομική εξέλιξη, που είναι, ό­μως, σχεδόν αδύνατον να μας δοθεί έτσι, όπως είναι δοσμένη η γνώση από την οικογένεια, το σχολείο, την πολιτεία και την εκ­κλησία.
Προτού ξεκινήσουμε να κάνουμε αναδρομή στο παρελθόν θα ηθελα να σταθούμε στο πα­ρόν, δηλαδη στον παρόντα χρόνο, σημερα, στην αρχη του 21ου αιώνα οι άνθρωποι από την η­μέρα που γεννιούνται μέχρι την ημέρα που φεύγουν απ' αυτη τη ζωη, η γνώση που τους δίδε­ται από το σύστημα οικογένεια - σχολείο - πολιτεία - εκκλησία, μπερδεύει πάρα πολύ το ΑΠΟ ΠΟΥ ήρθαμε, ΤΙ ήρθαμε να κάνουμε στο φυσικό αθτό κόσμο και ΠΟΥ θα πάμε!
Ειδικά το τί ήρθαμε να κάνουμε είναι ένας μεγάλος λαβύρινθος και ο μίτος της Αριάδ­νης (Μίτος της Αριάδνης - Συμβολικός Μύθος).
Όπως ξέρουμε από την ελληνική μυθολογία στην εποχή του βασιλιά Μίνωα που ήταν βασιλιάς στην Κρήτη κάθε χρόνο η Αθήνα ήταν υποχρεωμένη να στείλει 7 αγόρια και 7 κορίτσια στην Κρήτη τα οποία ποτέ δεν γύριζαν πίσω, διότι στο λαβύ­ρινθο που έμπαιναν τα έτρωγε ο Μινώταυρος.
Αυτό γινόταν πάντα εκτός από την φορά που ο βασιλιάς της Αθήνας Αιγέας, έ­στειλε ανάμεσα στα 7 αγόρια τον υιό του Θησέα, για τον οποίο λέει η μυθολογία ότι η Αριάδνη, κόρη του βασιλιά Μίνωα, του έδωσε ένα σκοινί το ονομαζόμενο "ΜΙΤΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΑΔΝΗΣ" και έτσι από αυτό το σχοινί, το οποίο το ξέτυλιξε όταν μπήκε ο Θησέας στο λαβύρινθο, αφού σκότωσε τον Μινώταυρο, μπόρεσε μέσα από το ξετυ­λιγμένο σχοινί, να βρεθεί στην έξοδο του λαβύρινθου και έτσι να μη χαθεί μέσα στον λαβύρινθο.
Φυσικά, επειδη αυτός ο μύθος κρύβει μια απίστευτη αληθεια, η ερμηνεία του είναι ότι: όταν είμαστε στη φυσικη μας ζωη, εάν δεν μας μάθουν από που ήρθαμε, τι ήρθαμε να κάνουμε και πού θα πάμε, θα πάθουμε ό,τι συνέβαινε σε αυτούς που έμπαιναν στον λαβύρινθο και δεν είχαν τη δυνατότητα να έχουν τον ονομαζόμενο ΜΙΤΟ ΤΗΣ ΑΡΙΑΝΔΗΣ.

Όμως  αυτή τη γνώση ανεξάρτητα εάν θέλουμε να τον ακολουθησουμε η όχι,  μέχρι σημερα είναι κρυμμένη και όλη η εκπαίδευση του ανθρωπίνου γένους είναι έτσι δοσμένη ώστε έιναι σχεδόν αδύνατον να μας αποκαλυφθεί ο λόγος ύπαρξης στον φυσικό μας κόσμο (των ελάχιστων δεκαετιών).
 
Θα ηθελα μαζί σας να μοιραστώ αυτή τη γνώση σχετικά με το λόγο ύπαρξης μας σε αυτόν το φυσικό κόσμο ώστε μπαίνοντας στο λαβύρινθο με τη γνώση που θα είναι ο μοναδικός σύμμαχός σας να μην επιτρέψετε ούτε στο Μινώταυρο να σας φάει αλλά και ούτε να χαθείτε μέσα στο λαθύρινθο.  Μόνο με τη γνώση = σοφία θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε και να διαχει­ριστούμε τις εμπειρίες που μας δίνονται στη ζωη, από τις οποίες είναι στο δικό μας χέρι και κανενός άλλου, η δυνατότητα να βρούμε την Ιθάκη μας, την έξοδο του λα­βύρινθου την Αποπνευμάτωση, τον παράδεισο, την αιώνια ζωή...
 

Η απόλυτη γνώση της ατομικότητας μας....

Εδώ βέβαια πρέπει να τονίσουμε ιδιαίτερα, ότι όλοι εμείς οι άνθρωποι, που απαρτίζου­με το ανθρώπινο γένος και φυσικά ο καθένας από εμάς έχει μια ατομικότητα...

Στην αρχη του εικοστού πρώτου αιώνα, προσπαθούμε να μάθουμε μέσα από την εξέλι­ξη της τεχνολογίας, εάν υπάρχει ζωη σε άλλους πλανητες, προ­σπαθούμε να καταληξουμε ποιο πολιτικό, οικονομικό σύστημα εί­ναι το καλύτερο για να επικρατησει πάνω στον πλανητη γη, προ­σπαθούμε να δούμε ποιο κράτος υπερέχει έναντι των υπολοίπων κρατών, προσπαθούμε να εντοπίσουμε, να διαχωρίσουμε και να καταλάβουμε ο,τιδηποτε άλλο εκτός από τό κυρίαρχο που πρέπει

αποκλειστικά, αναγκαία και πρωταρχικά να ξεκινάμε, δηλαδη να μάθουμε να καταλάβουμε και να αξιολογησουμε το εφαλτηριο όλων των υπολοίπων και φυσικά αυτό είναι ένα και μό­νο ένα και είναι η ατομικότητα μας....

Εαν δεν έχουμε απόλυτη γνώση σχετικά με την ατομικότητα μας, τί θα πρέπει να μας α­πασχολεί και φυσικά με τι κριτηρια θα μπορούσαμε να αξιολογησουμε, δηλαδη εάν υπάρχουν εξωγηινοι, ποιο πολιτικό, οικονομικό σύστημα είναι το καλύτερο για να μας κυβερνησει, ποιό κράτος υπερέχει έναντι των υπολοίπων κρατών και φυσικά οτιδηποτε λαμβάνει χώρα στο φυ­σικό μας κόσμο όταν δεν έχουμε απόλυτη γνώση της ατομικότητάς μας...

Ας ξεκινησουμε λοιπόν, να εντοπίσουμε το πρωταρχικό ερώτημα - απάντηση - γνώση που πρέπει να είναι το εφαλτηριο για όλο το ανθρώπινο γένος και αυτό είναι η ατομικότητα μας.

Έχουμε σημερα τις θρησκείες που όλοι οι άνθρωποι κάπου κατατάσσονται ακόμα και αυτοί που δεν πιστεύουν σε τίποτα και αυτοί κάπου κατατάσσονται.

Όμως οι θρησκείες Χριστιανισμός, Βουδισμός, Μωαμεθανισμός, τις οποίες έχει ασπα­στεί το μεγαλύτερο μέρος των ανθρώπων που κατοικεί στον πλανητη, ενώ όλες μιλάνε για ΕΝΑΝ μόνο ΘΕΟ ουσιαστικά έχουν χωρίσει τους ανθρώπους, τους έχουν μπερδέψει και δεν τους δίνουν ουσιαστικά τη μόρφωση - γνώση - σοφία για να μπορέσουν οι άνθρωποι να κα­ταλάβουν την προέλευση τους, τί ήρθαν να κάνουν και ποιος είναι ο Προορισμός τους...

Θα ξεκινησω με ερωτήματα, τα οποία ίσως να τα μοιραζόμαστε όλοι μας. Ζούμε μερι­κές δεκάδες χρόνια (το πολύ 100 - 110) μέσα στον άπειρο χρόνο της δημιουργίας. Άραγε υ­πάρχει περίπτωση ο δημιουργός με την τελειότητα που έχει δημιουργησει τα Σύμπαντα να έ­χει δώσει στο Ανθρώπινο Γένος τη δυνατότητα να εκφράζεται σαν μια σταγόνα του ωκεανού ως προς το χρόνο, και μετά να χάνεται και μόνο από αυτη τη σταγόνα του ωκεανού [η διάρ­κεια του φυσικού βίου του ανθρώπινου γένους, ισούται ίσως και λιγότερο από μια σταγόνα του ωκεανού] να περιμένει κάπου για την Δευτέρα Παρουσία [αυτό τουλάχιστον μας δίνεται σαν πληροφορία απο αυτούς που διδάσκουν και ιεραρχούν στην χριστιανική θρησκεία...].

Ο δημιουργός -σε όποια θρησκεία και αν ο καθένας από εμάς πιστεύει- έχει τελειό­τητα στα σύμπαντα, είναι δυνατόν λοιπόν να έχει δημιουργήσει το κατ' εικόνα και ομοίωση δημιούργημα του, ατελές;

Είναι δυνατόν, ο δημιουργός που η τελειότητα των συμπάντων του διαρκεί εκατομμύρια των εκατομμυρίων, δισεκατομμύρια των δισεκατομμυρίων γηινων χρόνων, να ασχολείται με το τελειότερο δημιούργημά του τον άνθρωπο, μόνο μερικές δεκάδες χρόνια ζωης του πάνω στη γη;

Είναι δυνατόν ο ΠΑΝ-ΣΟΦΟΣ, ΠΑΝ-ΤΕΛΕΙΟΣ, ΠΑΝ-ΔΙΚΑΙΟΣ, ΠΑΝ-ΑΠΕΙΡΟΣ Δη­μιουργός, να άφησε το πιο τέλειο δημιούργημά του να ζησει μερικά ψίχουλα χρόνια στον ά­πειρο χρόνο και να παλεύει για την εξασφάλιση υλικών αγαθών και να φεύγει η σταγόνα του ωκεανού που ισοδυναμεί με τον άπειρο χρόνο με μόνο μία σάρκωση... και τις πιο πολλές φο­ρές, μέσα σε αρρώστιες, πόνους, δυστυχίες, πίκρες; φυσικά και όχι.

Δεν είναι δυνατόν να είναι αυτη η βούληση του παντοκράτορα θεού για το ανθρώπινο γένος. Έχει δείξει την απέραντη αγάπη, προστασία, φροντίδα, ανεκτικότητα.... για όλους ε­μάς...

Όταν παλεύουμε στο στίβο της ζωης και ερχόμαστε να διαχειριστούμε καταστάσεις με συνανθρώπους μας, (είτε είναι γονείς μας, είτε είναι παιδιά μας, είτε είναι φίλοι μας, είτε είναι συνάδελφοίμας, είτε είναι οι γείτονές μας) και όλες μας οι πράξεις δεν διέπονται από την ί­δια αγάπη που μας διέπει η αγάπη του θεού, πώς είναι δυνατόν [όταν μαχαίρα έδωσες, μά­χαιρα δεν θα λάβεις;] να μιλάμε για κακη τύχη, για κακό ριζικό, ότι τάχα μας ξέχασε ο θεός, αν είναι δυνατόν;

Το πώς πρέπει να συμπεριφερόμαστε στους Συνανθρώπους μας, ο θεός, μας το έχει δεί­ξει, γιατί μέσα απ' αυτές τις συμπεριφορές οδηγούμεθα η όχι στον οίκο του. Θα επανέλθουμε στο σημερα κάνοντας κάποια αναδρομη στο παρελθόν.

Ιστορική αναδρομή

Έχουμε 2000 χρόνια μ.Χ. και 1000 έως 1500 χρόνια π.Χ. που γνωρίζουμε τι συνέβη σχε­δόν την κάθε εποχη. Προτού μιλησουμε για πιο πριν, ας πάρουμε μαζί και να αναλύσουμε αυ­τά τα χρόνια.

Σ' αυτά τα χρόνια, είχαμε σχεδόν πάντα ατελείωτους πολέ-

μους, ατελείωτο πόνο, ατελείωτη δυστυχία....

Να μιλησουμε για τους πολέμους των Αιγυπτίων με τους Ισραηλίτες, τους κλασσικούς ελληνικούς χρόνους με τους ατελείω­τους πολέμους μεταξύ των ελληνικών πόλεων, τους πολέμους μεταξύ Ελληνων και Περσών, Ρωμαϊκούς πολέμους Βυζαντινούς πολέμους, Μεσαίωνας, Οθωμανικη αυτοκρατορία, Γαλλι­κη επανάσταση, Αμερικανικη επανάσταση, Ρωσικη επανάσταση, πρώτος παγκόσμιος πόλε­μος, δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος.

Άραγε σ' αυτούς τους γνωστούς 3.500 χρόνους, σημερα που μιλάμε -και πολλές φορές αναπολούμε τα παλιά- μιλάμε για παλιά ηθη και έθιμα, για παλιές αξίες, ότι τάχα τότε οι άν­θρωποι είχαν μεταξύ τους καλύτερη, δικαιότερη και τιμιότερη επικοινωνία. Αλήθεια για πό­τε μιλάμε;

Σ' αυτούς τους γνωστούς χρόνους οι φωτεινοί φάροι για τους ανθρώπους, οι οδηγοί για τους ανθρώπους, ηταν οι δάσκαλοι, οι μύστες, οι άγιοι, οι ιδρυτές θρησκειών, όλοι οι υπό­λοιποι που οδηγούσαν τους λαούς τους, τα έθνη τους, τα κράτη τους, συνηθως οδηγησαν το ανθρώπινο γένος σε πολέμους, σε δυστυχίες και σίγουρα όχι στο δρόμο για τον οποίο έχου­με έρθει.

Σχεδόν πάντα, όλοι αυτοί οι ηγέτες που εξουσίαζαν τις πόλεις, τα κράτη, τα έθνη, τις αυ­τοκρατορίες ακόμα και σημερα σαν πλανητάρχες, αυτό που προσπάθησαν και προσπαθούν να δώσουν στους λαούς τους, ηταν και είναι, στην καλύτερη περίπτωση, ύλη και ευημερία -δη­λαδή συζητάμε μόνο για τα υλικά αγαθά, σπίτια, σπουδές, χρήματα- τα οποία είναι τόσο μα τόσο εφημερα και ξεχνάμε την ερμηνεία της λέξης αιωνιότητα και πως κερδίζεται.

Ο θεός σε αυτά τα γνωστά 3500 χρόνια μας έχει δείξει τον δρόμο με αυτούς που ηδη α­ναφέραμε δηλαδη τους δασκάλους, τους μύστες, τους αγίους, τους ιδρυτές θρησκειών.

Οι δρόμοι αυτοί έχουν δοθεί με αλληγορία και γενικά με τρόπους που εμείς οι άνθρω­ποι πρέπει να ψάξουμε, να προσπαθησουμε, να θελησουμε, να τους αποσυμβολίσουμε και ε­άν πραγματικά καταλάβουμε την αμύθητη αξία τους να προσπαθησουμε να τους εφαρμό­σουμε.

Θα προσπαθησουμε να πάμε σε αυτούς τους γνωστούς χρόνους που αναφέραμε. Είχα­με στην αρχαία Ελλάδα, πριν τη γέννηση τον Κ.Η.Ι.Χ., δηλαδη το έτος 5 π.Χ., τους 12 θεούς σαν θρησκεία.

Η χριστιανικη θρησκεία αποκαλεί τους 12 θεϊστές, εθνικούς και ειδωλολάτρες. Δηλαδη

η επίσημη εκκλησία της χριστιανικης θρησκείας ισχυρίζεται, ότι ο θεός, μας θυμηθηκε μετά τη γέννηση του Κ.Η.Ι.Χ., ο οποίος είναι ο λόγος του θεού, ο μέγιστος των μεγίστων, ο φωτει­νός φάρος των ανθρώπων, είναι η ελπίδα των ανθρώπων.

Αλλά, σίγουρα, ο θεός δεν μας θυμηθηκε μόνο μετά τη γέννηση του Κ.Η.Ι.Χ. υπηρχε και πριν με σημάδια του και κατευθύνσεις του, και μας δείχνει τον τρόπο για το πώς εμείς οι άν­θρωποι θα πρέπει να πορευόμαστε.

Μάλιστα οι τελευταίες του κατευθύνσεις πριν την έλευση του Κ.Η.Ι.Χ. ηταν με την έλευση του Βούδα, την έλευση των μεγάλων Ελληνων μυστών Πυθαγόρα Πλάτωνα, Σωκράτη, Ορφέα αλλά και του Μωυση και άλλους... που όλοι αυτοί άφησαν απίστευτες παρακαταθηκες σε ό­λους εμάς για το πώς πρέπει να διαχειριζόμαστε στη Σάρκωση μας, όλες τις καταστάσεις και μέσα από τα διδάγματα τους μας έχει δοθεί ο αιώνιος συμπαντικός πλούτος προς την φώτιση, την εξέλιξη και την αποπνευμάτωση μας....

Σημερα, μέσα από τις πηγές που μπορούν να μας διδάξουν για τους δώδεκα Θεούς, αυ­τό που μας διδάσκουν είναι κάτι σαν παραμύθι, κάτι ιστορίες για μικρά παιδιά και μέσα σε αυτά τα παραμύθια θάβονται αιώνιες συμπαντικές και μοναδικές αληθειες για το ανθρώπινο γένος.

Έχει έρθει ο πατέρας των δώδεκα θεών δηλαδη ο ΔΙΑΣ να μας δείξει κάτι ασύλληπτα σοβαρό, δηλαδη ότι ο πατέρας των θεών ΔΙΑΣ γέννησε την κόρη του τη θεά της Σοφίας, ΑΘΗΝΑ από το μέτωπο του και μάλιστα λίγο πιο ψηλά, ανάμεσα στα φρύδια και όλο αυτό το ασύλληπτο προς εμάς τους ανθρώπους [ΣΥΜΒΟΛΙΚΟΙ ΜΥΘΟΣ] έχει περάσει στα ψιλά σχε­δόν ούτε καν σαν παραμύθι, η έχει θαφτεί...

Δηλαδη μπόρεσε ο πατέρας των θεών, Δίας να δείξει τί ισχύει, τί υφίσταται στο συγκε­κριμένο σημείο του ανθρώπου (στο μέτωπο, ανάμεσα στα φρύδια) και μέχρι και σημερα που μιλάμε από ελάχιστες πηγές ερμηνείας του συγκεκριμένου σοβαρότατου [ΜΥΘΟΥ...] και α­πίστευτου συμβολισμού μπορούμε να πάρουμε την ερμηνεία του.

Όπως ο Κ.Η.Ι.Χ. σε όλη του σχεδόν τη διδασκαλία μιλούσε με αλληγορία, δηλαδη άλλα έλεγε και άλλα εννοούσε, έτσι και όλος ο δωδεκάθεος, αλλά και όλη η ελληνικη μυθολογία, η ερμηνεία είναι αλληγορικη, δηλαδη, άλλα λένε και άλλα εννοούν.

Ομως μέσα από την ερμηνεία τους και των αποσυμβολισμό τους, βγαίνουν αιώνιες συ­μπαντικές αληθειες και μόνο αληθειες που όταν τις κατανοησουμε και τις κάνουμε πράξη, εί­μαστε ένα με τη δημιουργία, δηλαδη δεν υπάρχουν απορίες από πού ηρθαμε, τί ηρθαμε να κάνουμε και πού θα πάμε.

Προτού αναφερθούμε σε κορυφαία κομμάτια της ελληνικης μυθολογίας θα σταθούμε στη γέννηση της θεάς Αθηνάς την θέα της σοφίας, κόρη του Δία από το μέτωπο του.

Συμβολικοί μύθοι «Υποτιθέμενα όνειρα»

Έχουμε μάθει, εμείς οι άνθρωποι, να επικοινωνούμε μεταξύ μας με τις 5 αισθησεις μας, δηλαδη: ακοη, όσφρηση, αφη, γεύση και όραση, και όλες μας οι πράξεις διέπονται μόνο απ' αυτές τις 5 αισθησεις, οι οποίες λαμβάνουν χώρα μόνο όταν δεν κοιμόμαστε.

Αυτές οι πέντε αισθησεις επικοινωνίας μας, δεν λαμβάνουν μέρος για τη λειτουργία του σωματός μας και φυσικά τίποτα δεν γνωρίζουν για το τί συμβαίνει μέσα σ' αυτό.

Ακόμα και όταν κοιμόμαστε, πάρα πολλές φορές, βλέπουμε γεγονότα που θα μας συμβούν πριν να συμβούν στο φυσικό μας κόσμο...

Βέβαια σε αυτά τα σπουδαία και κορυφαία γεγονότα σχεδόν καθόλου δεν στεκόμαστε και δεν μας προβληματίζουν και περνάνε από μπροστά μας χωρίς καθόλου, μα καθόλου να δώσουμε την κορυφαία αξία που τους αξίζει.

Είναι δυνατόν το ανθρώπινο σώμα, στο οποίο λαμβάνουν χώρα εκπληκτικές χημικές εργασίες κάθε δευτερόλεπτο του γηινου χρόνου, να συμβαίνουν εκπληκτικά πράγματα και να μην μας προβληματίζουν, όπως ποιος είναι αυτός που επιλαμβάνεται αυτών των ασύλληπτων εργασιών;

Αυτές όλες οι εργασίες που λαμβάνουν χώρα μέσα στο σώμα μας. ο οδηγός τους, τα ό­νειρα τα προφητικά που βλέπουμε, οι άνθρωποι που σε πολύ μικρη ηλικία κάτω των δέκα χρόνων κάνουν εκπληκτικά πράγματα, τα οποία δεν έχουν καμμία σχέση με την ηλικία τους και την εκπαίδευση τους.

Όπως είναι άσσοι στα μαθηματικά, είναι άσσοι σε κάποιο μουσικό όργανο και γενικά κάνουν πράγματα που οι πέντε αισθησεις μας δεν τα δέχεται για την ηλικία τους, τότε λαμ­βάνει χώρα για όλα αυτά ένα εκπληκτικό όργανο του ανθρωπίνου σώματος που εδρεύει στο μέτωπο ανάμεσα στα φρύδια η υπόφυση και θα εξηγησουμε πιο κάτω τι άλλο υπάρχει στο συ­γκεκριμένο σημείο που είναι υπεύθυνο για όλη την λειτουργία του σώματος μας...

Ακόμα η υπόφυση είναι υπεύθυνη για τα προφητικά όνειρα, είναι υπεύθυνη για τις ικα­νότητες που έχουν κάποιοι άνθρωποι σε πολύ μικρη ηλικία, είναι υπεύθυνη που άλλοι άν­θρωποι κάνουν πράξεις αγάπης, πράξεις φιλανθρωπίας, πράξεις προσφοράς και αντίθετα κάποιοι άλλοι κάνουν πράξεις μίσους, πράξεις απανθρωπιάς, πράξεις ιδιωτικοποίησης.

Αυτά και άλλα πολύ σοβαρά που θα αναφερθούμε παρακάτω έδειξε ο βασιλιάς των 12 θεών, Δίας, με τη γέννηση της κόρης του θεάς Αθηνάς, θεά της ΣΟΦΙΑΣ από το μέτωπο του. Και όμως, αυτόν τον τόσο σπουδαιότατο αποσυμβολισμό, που μας δίνει τη δυνατότητα να μπούμε στο πνεύμα και στην ερμηνεία των 12 θεών σημερα το έτος 2008 μ.Χ., υπάρχουν από τη μία άνθρωποι που πιστεύουν ότι οι δώδεκα θεοί θα έρθουν και θα πράξουν ότι ενδεχόμε­να έκαναν με κεραυνούς και ο,τιδηποτε άλλο, και από την άλλη υπάρχουν άνθρωποι της εκ­κλησίας -από όποια εκκλησία και αν προέρχονται- που λένε ότι οι δώδεκα θεοί είναι μια

θρησκεία, η οποία οδηγεί τον κόσμο στα είδωλα και μάλιστα αποκαλεί αυτούς που πιστεύουν στους 12 θεούς, εθνικούς και τελικά όλοι εμείς οι άνθρωποι που από σύμπτωση είμαστε στη μια μεριά η στην άλλη να μη γνωρίζουμε την αληθεια και κάποιες φορές που ίσως εάν είμα­στε και φανατισμένοι να οδηγούμαστε από τη μη γνώση σε ακρότητες, οι οποίες ακρότητες, οδηγούν και σε αφαιρέσεις ανθρώπινων ζωών στο όνομα αυτού που πιστεύουμε ότι είναι η αληθεια [βέβαια τί δίδαξε ο Κ.Η.ΙΧ. με τη σταύρωση τον, κάποιες φορές μάλλον δεν μας εξυ­πηρετεί].

Βλέπουμε ότι η ερμηνεία της γέννησης της θεάς Αθηνάς, έχει μια ασύλληπτη αληθεια ό­μως σημερα -και όχι μόνο σημερα- όλη αυτη η αληθεια δεν έχει γνωστοποιηθεί σε όλους ε­μάς, δηλαδη με τη γέννηση της κόρης του θεάς Αθηνάς ο βασιλιάς των θεών Δίας από το μέ­τωπο του τί πέτυχε, αλλά και O ΔΙΑΣ ποιος ηταν;

Αποσυμβολίζοντας αυτά τα κορυφαία και μοναδικά συμβολικά δρώμενα, που μας τα έ­χουν παρουσιάσει σαν μύθους [εξάλλου πρέπει να θυμόμαστε ότι η λέξη ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ μπο­ρεί να λεχθεί σαν ΘΥΜΟΛΟΓΙΑ], αρχίζουμε σιγά σιγά να μπαίνουμε στα ενδότερα κομμάτια της προέλευσης μας και κατ' επέκταση της ατομικότητάς μας. Επίσης καταλαβαίνουμε ότι οι 12 θεοί με τους δασκάλους, μύστες, αγίους και τους ιδρυτές θρησκειών τα τελευταία 3500 χρό­νια, για τον ίδιο και μόνο ένα δρόμο ομιλούν....

Θα αναφερθούμε σε άλλους "συμβολικούς μύθους" της ελληνικης θυμολογίας.

Υπάρχει ο μύθος του Οδυσσέα, της Ιθάκης και της Πηνελόπης, μας τα αναφέρουν αυ­τά σαν ιστορία που ταιριάζει με παραμύθι για μικρά παιδιά και δεν έχει δοθεί η ερμηνεία αυ­τού του τόσο σοβαρού υποτιθέμενου μύθου, τί κρύβεται πίσω του και την τεράστια αξία και σημασία που έχει για την εξέλιξη του ανθρώπου μέσα στον κόσμο της ύλης. (Ο Οδυσσέας ή­ταν ο μόνος που ήξερε ότι ο στόχος και ο προορισμός είναι ένας: η επιστροφή από εκεί πον ξε­κινήσαμε. Η Ιθάκη είναι η έδρα τον Πατέρα Δημιονργού Θεού, που όταν μπαίνουμε στον κό­σμο της ύλης, ο μοναδικός στόχος - δρόμος - εξέλιξη είναι η επιστροφή στον γεννήτορα μας και αυτό το γνώριζε άριστα ο Οδυσσέας).

Άλλος συμβολικός μύθος είναι ο λαβύρινθος με το μίτο της αριάδνης και τον μινώταυ­ρο, τι μεγάλες αληθειες, τι αιώνιες αληθειες, τι δρόμοι για το ανθρώπινο γένος...

Και βέβαια πρέπει να αναφέρουμε εδώ τον θεό Διόνυσο, που στην αρχαιότητα ηταν ο θεός της αμπέλου, δηλαδη του κρασιού και φυσικά δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε τη διδασκα­λία του μέγιστου των μέγιστων ΚΗΙΧ που έλεγε ότι [εγώ ΕΙΜΑΙ Π ΑΜΠΕΛΟΣ και μόνο μέ­σω από εμού εισέρχεστε στη βασιλεία του πατέρα μου...].

Ήρθαν δηλαδη, χιλιάδες χρόνια π.Χ. αντίστοιχοι Δάσκαλοι, Μύστες, Άγιοι, Ιδρυτές Θρησκειών να δείξουν σε όλους τους ανθρώπους πώς πρέπει να σκεφτόμαστε, να λέμε και να πράττουμε και όλα αυτά φροντίσαμε να τα αμαυρώσουμε, όπως και στα 3500 χιλιάδες χρό­νια που προαναφέραμε όλους αυτούς τους φάρους του ανθρώπινου γένους φροντίσαμε η να τους Σταυρώσουμε, η να τους στείλουμε στην πυρά, η να τους δώσουμε κώνειο, η να τους κα­τατάξουμε στους αιρετικούς, η στο τέλος- τέλος να μην μπορούμε να αποσυμβολίσουμε την βα­θιά ερμηνεία των λόγων τους που σχεδόν όλη η ερμηνεία τους είναι για την εξέλιξη μας και την ένωση μας με το θείο.

Όμως ούτε στον αποσυμβολισμό των δώδεκα θεών, ούτε στους λόγους του Μωυση, ού­τε στους λόγους του Ορφέα ούτε στους λόγους του Βούδα, ούτε στους λόγους του Πυθαγόρα, ούτε στους λόγους του Πλάτωνα, ούτε στους λόγους του Σωκράτη, ούτε στους λόγους του μέ­γιστου των μεγίστων Κ.Η.Ι.Χ., ούτε στους λόγους όλων των φωτισμένων πνευματοψυχών που ο καθένας απ' αυτούς με το δικό του τρόπο, μας έδειξε το δρόμο προς το θείο και τον τρόπο

να μπορέσουμε να το διανύσουμε χωρίς να συντριβούμε στις συμπληγάδες πέτρες, στο λαβύ­ρινθο, στο νεκρό άρτο....

Και έτσι ενώ η αληθεια είναι μία, ο δρόμος είναι ένας, ο θεός είναι ένας, όλοι εμείς έ­χουμε χαθεί και ψάχνουμε, ποιά είναι η αληθεια. ποιος είναι ο δρόμος και πού είναι ο θε­ός...

Και αυτό ισχύει για εκείνους τους ανθρώπους που έχουν μέσα τους τη φλόγα για να ψά­ξουν να βρουν αυτά που προαναφέραμε, φανταστείτε την υπόλοιπη μεγάλη πλειοψηφία του ανθρώπινου γένους που ασχολείται αποκλειστικά και μόνο με την ύλη. Δηλαδη σε όλη τη ζωη ακολουθεί τους οποιουσδηποτε κατέχουν την άρχουσα τάξη, δηλαδη αυτούς που έχουν τις τύ­χες της ανθρωπότητας στα χέρια τους και έχουμε αναφέρει και πιο πάνω ότι όλοι αυτοί νοι­άζονται -και αυτά τα αναφέρουμε εκ των αποτελεσμάτων τους- να είναι το ανθρώπινο γένος βυθισμένο σε προβληματα, και τους οδηγούν σε κατευθύνσεις το πώς να μη σκέπτονται....

Συνηθως να ζει σε απόγνωση, γιατί αυτοί που ελέγχουν την εξουσία τα τελευταία 3500 χιλιάδες χρόνια στο ανθρώπινο γένος, έχουν δείξει με τις πράξεις τους ότι δεν τους ενδιαφέ­ρει κατά κύριο και ουσιαστικά μοναδικό λόγο η πραγματικη πνευματικη μας εξέλιξη, γιατί πραγματικά, μόνο για πνευματικη εξέλιξη έχουμε δημιουργηθεί μέσα από τη διαχείριση των εμπειριών, μέσα στην ύλη, μέσα στο φυσικό μας κόσμο και για τίποτα άλλο...

Ούτε τα πτυχία των ανθρώπων που δίδονται σαν επιστημονικές γνώσεις της κάθε επο­χης, ούτε τα σπίτια που χτίζονται την κάθε εποχη, ούτε τα λεφτά που χρησιμοποιούνται την κάθε εποχη, ούτε ο,τιδηποτε ισχύει που διαχειρίζονται οι άνθρωποι την κάθε εποχη, μπορεί να σε οδηγησει στην ένωση με το θείο, στην αποπνευμάτωση και κατ' επέκταση στην αιω­νιότητα, όλα αυτά, είναι πλάνα και εφημερα.

Πλάνα ονομάζονται, γιατί οι έχοντες την εξουσία σε κατευθύνουν μόνο σε αυτά και ε­φημερα γιατί σε αυτά που σε κατευθύνουν να ασχολείσαι, ισχύουν στον άπειρο χρόνο της δη­μιουργίας σαν μια σταγόνα νερού και έτσι αναγκάζεσαι να δαπανάς μια σάρκωση σε αστεία πράγματα, τα οποία ουσιαστικά επειδη ακριβώς δεν σου προσφέρουν τίποτα, αντίθετα σε ξε­γελάνε, γι' αυτό τα ονομάζουμε πλάνα και εφημερα και επειδη -θα σας το αναφέρω ξανά και ξανά σε αυτό βιβλίο- ο μοναδικός λόγος που υπάρχουμε και ο μοναδικός στόχος που πρέ­πει να μας ενδιαφέρει είναι η φώτιση μας και η αποπνευμάτωση.

Αγαπημένες μου αδελφές πνευμάτοψυχές, σε αυτές που ψάχνουν, αλλά και στις υπό­λοιπες, που ασχολούνται με τα σπίτια, αυτοκίνητα, χρηματα, υλικά αγαθά, πολύ λίγων δεκα­ετιών του γηινου χρόνου θα μοιραστώ με τις πρώτες πνευματοψυχές, κάποιες από τις αληθειες της δημιουργίας, όσο για τις Δεύτερες διαβάζοντας αυτό το βιβλίο η άλλα βιβλία αυτης της μίας και μοναδικης αληθειας δεν θα μπορούν να επικαλούνται πλέον, δεν ηξερα, δεν άκου­σα, δεν έμαθα....

Γι' αυτό, αν ξεφυλλίσουμε το βιβλίο του ανθρώπινου γένους προς τα πίσω και θελη­σουμε πραγματικά να ανακαλύψουμε την θεία προέλευση μας και προς τα πού είναι η εξέ­λιξη μας, αλλά και ποιος είναι ο στόχος καθεμιάς, ατομικά, πνευματοψυχης, μπορούμε εάν πραγματικά και βαθιά το θελησουμε, όλα αυτά να τα ανακαλύψουμε, πραγματοποιήσουμε και φθάσουμε στην θεία επανένωση με τον πατέρα μας, πλάστη μας, δημιουργό μας, θεό

μας...

O νόμος της ανταποδοτικότητας

Πολυαγαπημένες αδελφές πνευματοψυχές, έχουμε βάλει κάποια φορά, το βασιλιά της σαρκωσης μας, εγκέφαλο, νου, ο οποίος επεξεργάζεται αναλύει και πράττει το καθετί στη ζωη μας τη φυσικη, να διδαχθεί από την ιστορία των γνωστών 3500 χιλιάδων χρόνων, αλλά και της παρούσας σάρκωσης μας, το καθετί από μόνο του, αλλά και συνολικά όλα τα γεγονότα, δηλαδη, ποιος έφερε πόνο και δεν πηρε πόνο, ποιος έφερε μίσος και δεν πηρε μίσος, ποιος έφερε διχόνοιες και δεν πηρε διχόνοιες, ποιος δεν έσκαψε το λάκκο άλλων και δεν

έπεσε ο ίδιος μέσα, αντίστοιχα ποιος έδωσε αγάπη, θεϊκη αγάπη και όχι όπως εννοούν συ­νηθως οι άνθρωποι την αγάπη και δεν πηρε αγάπη, αλλά ποιος δεν πόνεσε με τον πόνο των άλλων και δεν ανταμείφθηκε, ποιος δεν προσέφερε πραγματικά στους συναθρώπους και με­τά δεν ανταμοίφθηκε από το θείο σχεδιο...

Αληθεια είτε την ιστορία δεν τη γνωρίζουμε πολύ καλά η καλά και πάρουμε σαν συ­γκριτικό μέγεθος την ίδια μας τη φυσικη σάρκωση, [δηλαδή στην ίδια τη φυσική μας ζωή], τί ηταν αυτό που πηραμε και πραγματικά δεν αντιστοιχούσε σε αυτό που δώσαμε;

Ποιό παιδί τίμησε τον πατέρα του και τη μητέρα του και αντίστοιχα δεν τον τίμησαν τα παιδιά του, ποιος άνθρωπος λειτούργησε και λειτουργεί στη ζωη του με ανιδιοτέλεια, αγάπη, προσφορά και θυσία προς τους συνανθρώπους του και αυτά τα θεία χαρίσματα δεν τα έλαβε από πράξεις άλλων;

Ποιό παιδί μίλησε άσχημα στους γονείς του, χτύπησε τους γονείς του, έβρισε τους γονείς του, κακομεταχειρίστηκε τους γονείς του και πολύ σύντομα κάποια στιγμη τα παιδιά του δεν έκαναν τα ίδια σε αυτόν;

Ποιος ενηλικας φέρθηκε άσχημα στους συνανθρώπους του, έβρισε, έκλεψε, βίασε, σκό­τωσε, κακομεταχείριστηκε και στην ίδια του τη ζωη δεν ηρθε η ίδια η ζωη να του το ανταπο­δώσει ανάλογα;

Όλα αυτά που κάθε ώρα και στιγμη του γηινου χρόνου διδάσκουν, περνούν μπροστά μας σχεδόν απαρατηρητα, σχεδόν σαν να μην συμβαίνουν και κορυφαία γεγονότα που θα μπο­ρούσαν να μας οδηγησουν σε πολύ σοβαρές βαθμίδες εξέλιξης και έτσι χάνουμε σπουδαίες και μοναδικές γνώσεις από την φωνη της δημιουργίας...

Αγαπημένες αδελφές πνευματοψυχές, τα ίδια γεγονότα ακριβώς που συμβαίνουν κάθε ώρα και στιγμη, τα ίδια ακριβώς συνέβαιναν και όλα τα προηγούμενα 3500 χιλιάδες χρόνια, αλλά και τα ίδια συνέβαιναν και πιο πριν. Τίποτα μα τίποτα δεν ηταν διαφορετικό, τα μόνα που άλλαζαν ηταν τα ρούχα, τα ονόματα αλλά και η αυξομείωση της τεχνολογίας.

Οι άνθρωποι ηταν και είναι ακριβώς οι ίδιοι χωρίς καμία διαφοροποίηση, η μόνη δια­φορά ηταν, είναι και θα είναι η διαχείριση των εμπειριών.

Δηλαδη ο καθένας ατομικά από όλους εμάς στο κάθε γηινο δευτερόλεπτο του χρόνου την

οποιαδηποτε εμπειρία πώς τη διαχειριζόταν, δηλαδη πώς σκέφθηκε, τί είπε και φυσικά τί έ­πραξε;.

Έχουν περάσει, περνούν και θα περάσουν λαοί, κράτη, αυτοκρατορίες, έθνη. Σε αυτά κατοικούσαν, κατοικούν και θα κατοικούν άνθρωποι. Το κατ' εικόνα και ομοίωση έχει δοθεί από τον πλάστη μας, δημιουργό μας, θεό μας, μόνο στο ανθρώπινο γένος, δηλαδη ατομικά στον κάθε-άνθρωπο και όχι στη γηινη οριοθέτηση κρατών - αυτοκρατοριών - εθνών...

Αυτό από μόνο του καταδεικνύει ότι για τα πάντα είμαστε υπεύθυνοι εμείς και μόνο ε­μείς. Δηλαδη εάν κάποια στιγμη πέρασε, περνάει η θα περνάει από το βασιλιά του σώματος μας εγκέφαλο, ΝΟΥ, ΔΙΑ, ότι τάχα εμείς η από μόνοι μας η σαν λαός, κράτος, αυτοκρατορία, έθνος, είμαστε καλύτεροι και δικαιούμαστε περισσότερα πλούτη, περισσότερα μεγαλεία α­πό τους υπόλοιπους και για να πετύχουμε αυτά, χρησιμοποιούμε τελικά θεμιτές και αθέμιτες πράξεις, για να ικανοποιησουμε και να καταδείξουμε την κατ' εμάς ανωτερότητα μας, δικαι­οσύνη μας, κρίση μας.

Γι' αυτό όταν μπαίνουμε σε τέτοιες διαδικασίες, θα πρέπει να έχουμε σαν οδηγούς, φω­τεινούς φάρους, ακρογωνιαίους λίθους, τα λόγια, τα έργα και τις πράξεις των δασκάλων, των μυστών, των Αγίων και των ιδρυτών θρησκειών, δηλαδη εάν όλοι αυτοί όταν ηταν σαρκωμέ-νοι δίδαξαν σε όλους εμάς την ανωτερότητά τους έναντι των άλλων, μας έμαθαν για την α­νώτερη αξία μας έναντι των άλλων, ότι εμείς δικαιούμαστε περισσότερα έναντι των άλλων και εάν όλοι αυτοί δίδαξαν τη λέξη «εγώ, εγώ»...

«Εγώ» που τελικά σε αυτές όλες τις διαχειρίσεις των καταστάσεων βρίσκονται τα με­γάλα μυστικά της εξέλιξης μας, αλλά δυστυχώς οι περισσότεροι από εμάς είμαστε υπέρμαχοι της ανωτερώτητας μας έναντι των υπολοίπων.

Μιλάμε για το σπίτι μας, την περιουσία μας, τα λεφτά μας ακόμα, και για τα παιδιά μας «μας... μας ... μας» ... δηλαδη σχεδόν ποτέ δεν σκεφθηκαμε ότι και τα άλλα παιδιά μπορεί να είναι παιδιά μας. και να χρειάζονται την αγάπη, τη φροντίδα και τη στοργη που δίνουμε στα δικά μας παιδιά.

Όταν βγάλουμε από μέσα μας το «εγώ μας», «δικό μου», «μου ανηκει» και σκεφτούμε ότι δεν υπάρχει «εγώ», δεν υπάρχει «δικό μου», δεν υπάρχει «μου ανηκει» και αφησουμε τις σκέψεις μας, να διακατέχονται απ' αυτην την αρνητικότητα του ΕΓΩ, τότε, πάρα πολλά γε­γονότα θα είχαν άλλες καταληξεις, και κατ' επέκταση θα κάναμε πράξη όλα αυτά τα τερά­στια λόγια και έργα των διδασκάλων, μυστών, Αγίων και ιδρυτών θρησκειών....

Προτού συνεχίσουμε, επειδη μέχρι τώρα, μιλώ για σαρκώσεις και μάλιστα χρησιμοποιώ αυτη τη λέξη, επειδη στην ατομικότητα μας συμβαίνει πάρα πολλές φορές... και επειδη στη χριστιανικη θρησκεία δεν αποδέχονται ότι κάτι τέτοιο ισχύει, για όλους εκείνους, που θα η­θελαν να το επιβεβαιώσουν να αγοράσουν την ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ και να διαβάσουν στο «Κατά ΜΑΤΘΑΙΟΝ Ευαγγέλιο» [κεφ. ια' 13, 14, 15], στο «Κατά ΙΩΑΝΝΗ Ευαγγέλιο» [κεφ. ιζ' 10, 11, 12, 13] και [κεφ. γ' 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12], αλλά και στην ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ του ΙΩΑΝΝΗ, πόσο ξεκάθαρα μιλούσε ο Κ.Η.Ι.Χ., ο ιδρυτης της Χριστιανικης Θρησκείας, γι' αυτό το θέμα, ότι, δηλαδη, ερχόμαστε με διαφορετικό ανθρώπινο σώμα πολλές φορές. Και φυ­σικά πρέπει μέσα από τη διδασκαλία του, να αντιληφθούμε και να κάνουμε πράξη πώς πρέ­πει να διαχειριζόμαστε τις εμπειρίες μέσα στο φυσικό μας κόσμο.

Προχωρώντας πιο πέρα και μαθαίνοντας την αληθεια θα καταληξουμε στο 553 π.Χ. με αυτοκράτορα του Βυζαντίου τον ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΟ και την ΘΕΟΔΩΡΑ στην πέμπτη ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ αποφασίστηκε να καταργηθεί μια μείζονος σημασίας γνώση α­πό τη διδασκαλία του, με αποτέλεσμα οι μετέπειτα γενεές που ασπάζονται τη χριστιανικη θρησκεία να είναι σοβαρά ελλειπείς για την εξέλιξη της ατομικότητας μας.

Συνεχίζοντας την αναφορά για το ΕΓΩ, σε αυτό το κομμάτι θα ηθελα λίγο να σταθώ στη ματαιότητα των υλικών και γηινων αγαθών. Πιστεύετε πραγματικά ότι αξίζει το οποιοδηπο­τε γηινο αγαθό, μέσα, ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ, στην ΑΠΕΙΡΗ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ του χρόνου γιατί ό­πως και να το δούμε η γηινη ζωη, η ζωη πάνω στο πλανητη μας, έχει πολύ βραχύβιο χρόνο, α­ξίζει να μείνετε εκτός της αιώνιας ζωης η να ταλαιπωρείστε διαρκώς και διαρκώς μέσα στις αλλεπάλληλες επανασαρκώσεις;

Σκεφτείτε αν αξίζει να αποκτησετε το μεγαλύτερο παλάτι, το ακριβότερο αυτοκίνητο η πολλά χρηματα, έχοντας όμως αδικησει, κλέψει, σκοτώσει, χειροδικησει, εκβιάσει η κά­νοντας οποιαδηποτε πράξη που αντιτίθεται στην θεϊκη συμπαντικη αρμονία, τελειότητα, αγάπη και απόλυτη δικαιοσύνη.

Αληθεια θα ηθελα πραγματικά όλοι οι άνθρωποι, ο καθένας ξεχωριστά, να απαντούσε σε αυτό το ερώτημα αν πραγματικά αξίζει το οποιοδηποτε υλικό αγαθό να αποκτηθεί με τέ­τοιο κόστος.

Και εδώ θα σταθούμε λίγο και θα αναφέρουμε ότι, όταν οι ρωμαίοι στρατιώτες πηγαν να συλλάβουν τον ΚΗΙΧ και ο μαθητης του Πέτρος έβγαλε το μαχαίρι για να τον υπερασπι­στεί και με περίτρανο τρόπο, η απάντηση του ΔΑΣΚΑΛΟΥ του ηταν ξεκάθαρη και σαφέ­στατη (Πέτρο μάχαιρα έδωσες και μάχαιρα θα λάβεις...) δηλαδη με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο δη­λωσε πώς λειτουργεί η συμπαντικη δικαιοσύνη.